Sa’îd bin İyâs hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Basralı hadîs âlimlerindendir. Şöyle anlatıyor: Dâvûd aleyhisselâm, birkaç kişi ile birlikte oturmuş onlara bir şeyler anlatıyordu.
O ara biri geldi.
Hakâret eyledi.
Orada bulunanlar bu şahsa kızarak haddîni bildirmek istedilerse de, Dâvûd aleyhisselâm mâni olup; “Ona kızmayınız ve bir şey söylemeyiniz” buyurdu.
Sonra kalktı.
Namaz kıldı.
Tövbe istiğfar edip sohbetine devam etti. Bu arada o kimse de ayrılıp gitmişti. Biraz sonra aynı kişi geri geldi ve Dâvûd aleyhisselâmın ayaklarına kapandı.
Ellerini öptü.
Ve ağlayarak;
“Ey Allahın Peygamberi, ben çok büyük hatâ yaptım, lütfen beni affediniz” dedi. Dâvûd aleyhisselâm da affetti o kimseyi.
ÜZERİNE OTUR!
Yine anlatıyor: Peygamber Efendimiz “aleyhissalâtü vesselâm” bir evde sohbet ediyordu ki, o sırada Cerîr bin Abdullah geldi. Cemaat kalabalık olduğu için, oturacak yer bulamadı.
Ayakta dikildi.
Öyle dinledi.
Efendimiz aleyhisselâm Onu gördüler. Etrâflarına bakıp, boş yer bulunmadığını görünce, mübârek cübbesini Ona uzatıp; “Al, bunun üzerine otur!” buyurdular.
O cübbeyi aldı.
Öpüp bağrına bastı.
Ve hürmet ve saygı ile Efendimize verip; “Yâ Resûlallah! Siz bana ikrâmda bulunduğunuz gibi Allahü teâlâ size daha fazlasını ihsân eylesin” diye duâ etti. Efendimiz memnun olup, Ona duâ buyurdular.