(Dünden devam)
Ben cevâben;
“Elbette olmaz” deyince;
“Teyzen doğru söylemiş. Gel, Resûlullahın huzûr-ı şerîfine varalım. Orada îmân getir” dedi.
Tam o esnâda
Resûl-i Ekrem
“aleyhisselâm”
Ve yanında hazret-i Alî “kerremallahü vecheh” oraya çıkageldiler.
Hazreti Ebû Bekr
“radıyallahü anh”
Resûlullahın yanına varıp, mübârek kulaklarına bir şeyler söyledi.
Resûl-i Kibriyâ
“aleyhisselâm” yanıma gelip;
“Yâ Osmân! Ben,
Allahü teâlânın sana ve bütün insanlara gönderdiği Peygamberim!” buyurdu.
Sözlerini işitince, kalbim nurlandı.
Düşünmeden;
“Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühu ve Resûlüh” deyip îmân ettim.
BABALARI DAHA YÜKSEKTİR
Hazret-i Alî bin Ebî Tâlib, Resûlullah’ın huzûrlarında oturuyordu.
Hasen ile Hüseyn
“radıyallahü anhümâ” hazretleri geldiler.
Server-i âlem onları görünce;
“Yâ Alî! Bu ikisi, Cennet gençlerinin üstünleridir.
Onların babaları onlardan yüksektir.
Osmân bin Affân, İbrâhîm Nebî’ye benzer” buyurdu.