(Dünden devam)
Semud kavmi azdıkça azdılar.
Ahlaksızlık ve zina yayıldı.
Öyle ki kadın erkeği davet ederdi. Yalan söylemekte, haksızlıkta ve adam öldürmekte birbirleriyle yarışırlardı.
Allahü teâlânın nimetlerini putlarından biliyorlardı.
Onlara ibadet ediyorlardı.
Günden güne azıttılar.
Salih Nebi orta hâlli bir aileye mensuptu.
Soyu çok kıymetliydi.
Kavminin en şereflisiydi.
Babası da mümtaz bir kişiydi.
Ve putlara tapmazdı.
Bir gün evden çıktı.
Puthanenin önünden geçiyordu ki putlardan ses geldi.
***
Buna çok şaşırdı.
Böyle bir şeye ilk defa şahit oluyordu.
Durup dinledi.
“Ey kişi! Senin neslinden çok yakında bir peygamber gelecek” diyordu.
Buna çok sevindi.
Çok da duygulandı.
O anda alnında bir nur parladı.
Ve bütün yeryüzünü aydınlattı.
Sonra da bir rüzgâr esti.
Bütün putlar yüzüstü düştüler.
Çok büyük bir putları vardı.
İnsanlar ona taparlardı.
O da yüzüstü devrildi.
Başındaki taç yerlere yuvarlandı.
Günler böylece geçti.
Nihayet vakit doldu.
Salih Nebi doğdu.
O teşrif edince; kara, deniz ve sahralarda ilahi bir ses Onun doğumunu müjdeledi.
Rahmet melekleri yere indiler.
Ağaçlar, hayvanlar, şükür secdesi ettiler. (Devamı yarın)