(Dünden devam)
Semudlulardan iki kişi çıkıp “Bu deveyi biz öldürebiliriz!” dediler.
Sonra dokuz kişi oldular.
Kabileleri dolaştılar.
Ve taraftar topladılar.
Semud oğullarının küçüğü-büyüğü, kadını-erkeği, devenin öldürülmesine rıza göstermişti.
***
Bu dokuz kişi plan yaptılar.
Devenin yoluna pusuya yattılar.
Yaklaşınca, ok attılar!
Deve yaralandı…
Ve yere düştü.
Üzerine atılıp boğazladılar.
Yavrusunu da öldürdüler!
Etlerini pay ettiler.
Ve pişirip yediler.
***
Kuşlar ve yırtıcı hayvanlar dile gelip “Şimdi Semud kavmi helak oldu!” diye çağrıştılar.
Salih aleyhisselam bunu işitti.
Müminlerle oraya gitti.
O hâli görüp çok üzüldü.
Hatta kederinden ağladı.
Ve gözyaşları sakallarına aktı.
***
Yine de kavmi için “İlahî! Ahir zamanda göndereceğin âlemlere rahmet olacak olan Muhammed Mustafa hürmetine kavmime hidayet ver” diye dua etti.
O anda vahiy geldi.
Hak teâlâ “Kavmine azap geleceğini bildir” buyurdu.
O, bu emri aldı.
Kavmine iletti.
Semudlular cevaben “Ey Salih! Elinden geleni ardına koyma!” dediler.
Ertesi gün oldu.
Acayip hâller görüldü.
Görenler şaşırıyordu. (Devamı yarın)