Fahr-i Âlem (aleyhisselam) ahirete sefer ettikten sonra münafıklar başkaldırıp Arapların ekserisi dinden çıktı ve aralarında anlaşıp zekât toplayan memurları öldürdüler…
Yani itaatten çıktılar.
Ve mürted oldular.
Kadınlar, ellerine kına yaktılar ve Resul aleyhisselamın vefatına sevinip def çaldılar ve şarkı söylediler.
***
Bu haber Eshaba ulaştı.
Çok üzüldüler.
Mahzun oldular.
Ve mescide toplanıp meşveret ettiler. Sonra kalkıp Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddık’ın kapısına gelip vaziyeti kendisine söylediler. Hazret-i Ebu Bekir, Habibullahın ayrılığından bitab düşmüş, âdeta yürüyen ölü gibi olmuştu…
***
Ama din gayreti çoktu.
Bu gayret ona galip geldi.
Eshaba haber saldı ki:
“Namaza hazır olun!”
Cümlesi mescitte toplandılar.
Ebu Bekr-i Sıddık geldi.
Minbere çıktı.
Ve bir hutbe okudu.
***
Eshaba hitap edip “Ey Müslümanlar! Biliniz ki münafıklar fitne çıkardılar… Resulullahın zekât toplayıcılarını öldürdüler. Vallahi bugünden sonra onlarla benim aramda ancak kılınç vardır” dedi.
***
Hazret-i Ömer kalktı.
Halifeye döndü.
Ve “Ey Resulullah’ın halifesi! Hepimiz emrine amadeyiz, lâkin Üsame’ye de haber gönderin ki cümle askerle gelsin. Zira bu, az iş değildir” dedi. (Devamı yarın)