(Dünden devam)
Şeytan, insan kılığında gelip “Onu mancınıkla atın!” dedi.
Nemrud sevindi.
Ve “Çok iyi fikir” dedi.
***
Bir mancınık yapıp Hazret-i İbrahim’i mancınığa bağladılar. Yerde ve gökteki bütün melekler “Aman yâ Rabbî! Dostun İbrahim ateşe atılıyor, Ona yardım etmemiz için bize izin ver” diye yalvardılar.
***
Bir melek Ona gelip “Emret, bu ateşi rüzgârla mahvedeyim!” dedi.
Başka melek gelip:
“İstersen bu ateşi su ile söndüreyim!” dedi.
Bir melek de:
“Emret, bu ateşi yere yutturayım!” dedi.
****
Hazret-i İbrahim “İki dost arasına girmeyin. Rabbim ne dilerse yapar. Kurtarırsa lütfundandır, şükrederim. Yakarsa kusurumdandır, sabrederim” cevabını verdi.
***
Nihayet Onu fırlattılar. Havadayken “Allah bana yetişir. O ne iyi yardımcıdır” dedi.
Hazret-i Cibril gelip “Bir dileğin var mı?” deyince “Var, ama sana değil” buyurdu.
Bunun için Kur’ân-ı Kerim’de “Sözünün eri olan İbrahim” diye methedildi.
***
Hazret-i Cibril “Niçin Allah’tan yardım istemiyorsun?” dedi. Cevabında “O beni görüyor” buyurdu. “Ateşten Ona sığın” deyince de “Ateş kimin emriyle yanıyor?” buyurdu. “Allah’ın emriyle” deyince “Öyleyse razıyım” buyurdu. (Devamı yarın)