İbni Atâ hazretleri, çölde yolunu şaşıran bir talebesinin başından geçen hadiseyi şöyle anlatır:
Bir gün yolculuğa çıktı.
Çölde yolunu şaşırdı.
Dolaşırken kendisini bir su başında buldu ve orada çok güzel bir kız gördü.
Ona âşık oldu.
Yanına yaklaştı.
Kız onu görünce “Benden uzak ol!” dedi.
Talebe de:
“Ben seni bütün kalbimle sevdim” dedi.
Kız inanmayıp:
“Bak, şurada öyle güzel bir kız var ki ben ona hizmetçi bile olamam” deyince, genç dönüp o tarafa baktı.
Ama kimseyi göremedi.
Ve yine kıza döndü.
Kız bu defa “Hani bütün kalbinle beni sevmiştin. Niçin başkasına bakmak istedin?” dedi.
Talebe çok utandı.
Ve mahcup oldu.
Başını öne eğdi.
Az sonra kaldırınca karşısında kimseyi göremedi.
Hallac-ı Mansur’u öldüren vezir, İbni Atâ’ya “Hallac-ı Mansur hakkında ne dersin?” diye sordu. İbni Atâ:
“Sen işine bak, evliya ile uğraşma!” dedi.
Vezir ise kızdı.
Çok sinirlendi.
Ve Hallac-ı Mansur hakkında kötü sözler söylemeye başlayınca, İbni Atâ “Sus, konuşma!” dedi.
Daha da sinirlenen vezir, İbni Atâ’nın dişlerini söktürüp başına çaktırmak suretiyle onu şehit etti.