Sevgili Peygamberimiz’in Cebrail aleyhisselamı ilk gördüğü gecenin ertesi, ramazan ayının 17’nci gecesiydi.
Seher vaktiydi.
Mağarada idi.
İçerisi karanlıktı.
Birden aydınlandı ve içeriye muazzam bir nur doldu. Sevgili Efendimiz başını kaldırdı. Cebrail aleyhisselamı gördü.
***
Fevkalâde güzeldi.
İnsan şeklindeydi.
Kendisine:
“İkra!” dedi.
Yani “Oku!”
Efendimiz cevap verdi:
“Ben okumuş değilim.”
O, kuvvetle sıktı.
Ve emri tekrar etti.
“Oku!”
Efendimiz cevap verdi:
“Ben okumuş değilim.”
Cibril bir daha sıktı.
Ve tekrarladı emri:
“Oku!”
Efendimiz aynı cevabı verdi:
“Ben okumuş değilim.”
***
Cebrail aleyhisselam üçüncü defa sıktı ve bıraktı.
Ve ilk âyetleri okudu.
Efendimiz tekrar etti.
Böylece yirmi üç yıl devam edecek olan vahiy başlamış ve İslam güneşi batmamak üzere doğmuştu.
***
Peygamberimiz korkuyla çıktı.
Mekke’ye döndü.
Evlerine vardı.
Ve Hatice’ye:
“Beni örtün! Beni örtün!” buyurdu. (Devamı yarın)