Sa’d bin ebi Vakkas (radıyallahü anh) Kûfe’de valiyken kendine ev yaptırmak istedi. Ancak arsanın yarısı bir Mecusinindi.
Onu çağırıp rica etti:
“Hisseni bana sat!”
Mecusi:
“Satmam!” dedi.
Vali ısrar edince yine “Hayır” dedi ve eve gidip bunu hanımına anlattı. Kadın “Üzülme, Medine’ye git, bu işi halifeye arz et, O bu işi çözer” dedi.
***
O da Medine’ye gitti.
İlk gördüğüne sordu:
“Halife nerededir?”
“Sahraya çıkmıştır” deyince o da sahraya çıktı ve gayet heybetli birinin toprak üzerinde uyuduğunu gördü.
Onu uyandırıp sordu:
“Halifeyi gördün mü?”
“Halife benim” dedi.
Adam anlattı derdini.
Hazret-i Ömer kalktı.
Birlikte eve gittiler.
Valiye not yazmak için kâğıt bulamayınca yerde yassı bir kürek kemiği görüp aldı ve üzerine “Yâ Sa’d! Derhâl yanıma gel!” diye yazdı.
Mecusiye uzatıp:
“Bunu valiye ver” dedi.
***
Hazret-i Sa’d, kemikteki yazıyı uzaktan görünce tanıdı.
Korkudan titredi.
Mecusiye bakıp:
“Ne istersen yapayım.
Yeter ki beni Halifeye götürme” dedi. Mecusi bunu
gördü.
Hemen iman etti.
Arsayı da valiye hibe eyledi. (“Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn” kitabından alınmıştır.)