Hazret-i Ömer halifeyken, bir gün İran’dan bir grup Müslüman geldi.
Huzuruna girdiler.
Sonra izin isteyip:
“Ey halife! İranlı eşkıyalar yol kesip Müslümanlara zulüm yapıyorlar” diye şikâyet ettiler.
O bunları dinledi.
Birden gadaba geldi.
Ve derhal üstlerine asker gönderdi. İslam askeri oraya vardılar.
Düşmana ilk teklifi yaptılar:
“İman edin!”
“Hayır etmeyiz.”
“Öyleyse cizye verin!”
“Cizye de vermeyiz.”
? ? ?
O zaman savaşa tutuştular.
Ve zafer kazanıldı.
Çok ganimet alındı.
Ganimet malları içinde içi “inci mücevher” dolu bir kutu vardı.
Başkumandan o kutuyu aldı.
Bir ere verip:
“Bunu Halifeye götür ve ‘kumandanımız Mesleme’nin zatınıza hediyesidir’ de!” diye emretti.
Er “Peki” dedi.
Medine’ye geldi.
O esnada Halife, fakirlere ziyafet veriyor, hatta yemekleri bizzat kendisi dağıtıyordu.
? ? ?
Bir ara onu gördü.
Ve çağırıp sordu:
“Seni kim gönderdi?”
Er cevaben:
“Başkumandan Mesleme” deyince, koluna girip evine götürdü. İçeride sergi olarak bir minder vardı, bir de kilim.
Eri mindere oturttu.
Kendisiyse kilime. (Devamı yarın) (Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn kitabından alınmıştır.)