Hazret-i Hasan, Hazret-i Aliyy-ül Mürteza’nın (radıyallahü anhüma) ilk oğlu, Resûl-i ekremin de torunudur.
O dünyaya geldiğinde Ramazan-ı şerifti.
Efendimiz sevindi.
Hazret-i Hasan, doğar doğmaz Resulullah Efendimizin kucağında buldu kendini.
İlk Onu gördü.
Ondan feyz aldı.
Onun terbiyesiyle yetişti ki, bu, her kişiye nasip olmayan bir ulu devletti.
***¥
Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin, çocukken bir gün güreşe tutuştular.
Resulullah Efendimiz de yanlarındaydı ve ne hikmetse Hasan’ı teşvik buyuruyordu.
Hâlbuki Hasan büyüktü.
Hüseyin ondan küçüktü.
Hazret-i Fatıma bunu gördü.
Garibine gitti.
Çok da merak etti.
Zira küçüğe yardımcı olmasını umuyordu. Öyle düşünüyordu.
Efendimize döndü:
“Babacığım!”
“Buyur kızım.”
“Görürüm ki, Hasan’ı tutarsınız.”
“Evet kızım, öyle.”
O, bu cevabı aldı.
Daha da meraklandı.
Ve babasına “Ama Hasan büyüktür babacığım. Hüseyin küçüktür. Küçüğe yardım etmek daha münasip değil midir?” dedi.
Efendimiz dinledi.
Ve tebessüm edip:
“Doğru dersin kızım. Ama Cebrail de Hüseyin’e yardım ediyor” buyurdular.
www.siirlerlemenkibeler.com