Amasya’da yetişen velilerden Ali Hafız Efendihazretleri, bir gün sohbet ederken talebeleri, gördükleri rüyaları anlattılar.
O dinliyordu.
Birine bakıp:
“Sen ne gördün?” buyurdu
O talebe:
“Peygamber Efendimizi gördüm” dedi.
Meğer o gece rüyasında güzel surette bir insan görmüş, uyandığında “Bu
gördüğüm zat acaba Peygamber Efendimiz miydi?” diye düşünmüştü.
gördüğüm zat acaba Peygamber Efendimiz miydi?” diye düşünmüştü.
Hocası dinledi.
Bir şey demedi.
Gençlere dönüp:
“Ben Resulullah Efendimizi ömrümde bir kere rüyada gördüm. Onu bir defa gören, Onu görmenin şevkiyle kendinden geçer, ağlar, gözyaşı döker ve bütün ömrü boyunca o lezzeti unutamaz” buyurdu.
O genç bunu duydu.
Çok mahcup oldu.
Ve hata ettiğini anlayıp tövbe istiğfar etti.
***
Bu zat anlatıyor:
“Cebrail aleyhisselam dört bin senede iki rekât namaz kıldı ve kendi kendine;
‘Benim kıldığım bu namaz gibi namaz kılan var mı acaba?’ diye düşündü.
Kendini beğendi.
Allahü teâlâ ona;
‘Muhammed ümmetinin, her türlü noksanla kıldıkları iki rekât namaz, benim indimde, senin bu namazından daha makbuldür’ buyurdu.”