Âişe-i Sıddîka (radıyallahü anhâ) eshâb-ı kirâmın fıkıh âlimlerindendi. Çok fasih ve beliğ konuşurdu. Eshâb-ı kirâma fetva verirdi…
Burhaneddin Mergınânî hazretleri Hanefî fıkıh âlimlerindendir. 551’de (1156) Buhara’da Mergınân’da doğdu. Babası Sadrüşşehîd Tâceddin Ahmed, dedesi Burhâneddin el-Kebîr, devirlerinin önde gelen âlimlerindendir. 616’da (1219) Mergınân’da vefat etti. Bir dersinde şunları anlattı:
Âişe-i Sıddîka (radıyallahü anhâ) hazretlerinin faziletleri, üstünlükleri, sayılamayacak kadar çoktur. Eshâb-ı kirâmın fıkıh âlimlerindendi. Çok fasih ve beliğ konuşurdu. Eshâb-ı kirâma fetva verirdi. Âlimlerin çoğuna göre, fıkıh bilgilerinin dörtte birini Hazreti Âişe (radıyallahü anhâ) haber vermiştir. Hadis-i şerifte, (Dîninizin üçte birini Hümeyrâ’dan öğreniniz!) buyruldu. Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Hazreti Âişe’yi (radıyallahü anhâ) çok sevdiği için, Ona (Hümeyrâ) derdi. Eshâb-ı kirâmdan ve Tâbiînden çok kimse, Hazreti Âişe’den (radıyallahü anhâ) işittikleri hadis-i şerifleri haber vermişlerdir. Urve bin Zübeyr (radıyallahü anh) buyuruyor ki:
Kur’an-ı kerimin manalarını ve helal ve haramları ve Arap şiirlerini ve nesep ilmini, Hazreti Âişe’den (radıyallahü anhâ) daha çok bilen kimse, görmedim. Hazreti Âişe’nin şan ve şereflerinden birisi de Resûlullahın sevgilisi olmasıdır. Resûlullah Efendimiz onu çok severdi. Efendimize ‘en çok kimi seviyorsun’ denildiğinde, (Âişe’yi) buyurdu. Erkeklerden kimi? dediler. (Âişe’nin babasını) buyurdu. Yani en çok Hazreti Ebû Bekr’i (radıyallahü anh) sevdiğini bildirdi. Hazreti Âişe’ye (radıyallahü anhâ) sordular ki:
Resûlullah Efendimiz en çok kimi severdi? Fâtıma’yı severdi, dedi. Erkeklerden en çok kimi severdi dediler. Fâtıma’nın zevcini buyurdu. Bundan anlaşılıyor ki, zevceleri arasında, Hazreti Âişe’yi, çocukları arasında, Hazreti Fâtıma’yı, Ehl-i beyti arasında, Hazreti Ali’yi, Eshâbı arasında ise, Hazreti Ebû Bekr’i (radıyallahü anhüm) en çok severdi. Tâbiînin büyüklerinden olan imam-ı Mesrûk, Hazreti Âişe’den (radıyallahü anhâ) gelen bir haberi bildirirken, “Resûlullah Efendimizin sevgilisi ve Ebû Bekr-i Sıddîk’ın kerimesi olan Hazreti Sıddîka buyuruyor ki” diyerek söze başlardı. Bazen de, “Allahü teâlânın ve göklerde olanlarını sevdiklerinin sevgilisi diyor ki” derdi.