Sultan ikinci Murat Han, Emir Sultan hazretleri için bir at satın aldı.
Bu, cins bir attı.
Ama huysuzdu.
Yanına kimseyi yaklaştırmıyordu. Murat Han, büyük veli’ye “Efendim, sizin için bir at aldık. Ama yanına kimseyi yaklaştırmıyor. Birini verseniz de onu size getirse” diye arz etti.
Emir Sultan’ın özel hizmetlerini gören Hacı Baba bunu işitti ve içinden “Keşke hocam bu işi bana verse” dedi.
Büyük velî ona döndü.
Ve “Hacı Baba! Git o ata ‘Senin sahibin, Rabbinin emrine itaat ediyor. Sen de sahibine itaat edecek misin?’ diye sor” buyurdu.
Hacı Baba gitti.
Ve bunu sordu.
At, başını üç defa öne doğru eğdi. Sanki “Evet” diyordu. Gelip bu hâli arz edince Emir Sultan “Tamam, sen şimdi korkmadan yanına var. Onu al, buraya getir!” buyurdu.
Hacı Baba gitti.
Ve getirdi o atı.
Ama at, bazı adamları görünce onları kovalıyordu. İnsanlar “Bu at kimlere saldırıyor?” diyorlardı.
Bunu araştırdılar.
Gördüler ki bid’at sahiplerine saldırır, Ehl-i sünnet birini görünce sakinleşirdi. Hatta yüzünü ona çevirir, başını öne eğer, sanki selâm verirdi.
Bu hâli öyle meşhurdu ki insanlar “Bu atın manevi hâlleri var” derlerdi. Yani kim doğru imanlıdır, kim ehl-i bid’attır, ayırırdı.