Bera bin Azib (radıyallahü anh) anlatır: “Medine’ye ilk hicret eden, Mus’ab bin Umeyr ile Abdullah İbni Ümmi Mektum idi.
Sonra Hazret-i Ömer hicret etti.
Biraz zaman geçti.
Efendimiz de geldi.
O gün Medinelilerin, Resulullahın teşrifine sevindiği kadar hiçbir şeye sevindiğini görmedim.
Çok sevinmiştik.
Bayram yapmıştık.
Resulullah Efendimiz, on altı ay kadar Mescid-i Aksa’ya doğru namaz kıldı. Ama O, kıblenin Mescid-i Harama doğru olmasını arzu ediyordu.
Sonra emir geldi.
Kâbe, kıble oldu.
Emir geldiğinde ikindi namazını kıldırıyordu. Namazda Kâbe’ye doğru döndüler.
Câmiden çıkıldı.
O sahabilerden biri, yolda başka bir mescitte cemaatle namaz kılanlara rastladı. Vahiy geldiğinden haberdar değildiler.
O bunu fark etti.
Haber vermek istedi.
O an rükûdaydılar.
Onlara seslenip ‘Ey Müminler! Resulullah ile beraber Kâbe’ye doğru namaz kıldığıma Allah için şehadet ederim’ dedi.
Onlar bunu duydular.
Namazı bozmadan Kâbe-i şerife döndüler.
Kıble değişmeden önce Mescid-i Aksa’ya doğru namaz kılıp vefat eden Müslümanlar için de Allahü teâlâ ‘Allah, sizin imanlarınızı boşa çıkarmaz’ âyet-i kerimesini gönderdi.”