Cünûnî Ahmed Dede Bursa’da yaşamış olan Mevlevî şeyhlerinden olup, 1540’da Karaman’da dünyaya geldi. Konya’da Medrese tahsili sırasında Mevlevîliğe intisab etti. İcazet aldıktan sonra Şeyhi Ebû Bekir Çelebi tarafında Bursa’ya gönderildi ve orada Mevlevîhâne kurarak talebe yetiştirdi. 1030 (m. 1621)’de Bursa’da vefat etti. Sohbetlerinde, Mesnevî’den şunları naklederdi:
*Şeytan tabiatı bakımından insana düşmandır. İnsanın helak oluşuna sevinir o… *Yılan insanın sadece canını alır. Kötü arkadaş cehenneme sürer de ebedi hayatını mahveder… *İnsan dostunun huyunu alır… *Kim benliğinden kurtulursa bütün benlikler onun olur. Kendisine dost olmayan herkese dost kesilir. Nakışsız ayna olur, tüm nakışlar onda seyredilir… *Hırs insanı kör ve ahmak eder. Bilgisiz hale sokar da ölümü kolaylaştırır… *Açlık, ilaçların padişahıdır. Hekimler niye perhiz verir düşünsene… *Gönül nuru olmayan gönül, gönül değildir. Bedende ruh yoksa topraktır… *Nefsinin istediğini yapıp da bir de ‘inşallah’ demek Allah’la alay etmektir. Kimi kandırıyorsun?.. *An be an sana gelen bu dertler, yaptıklarının cezasıdır… *İyi olan her gidişin bir tehlikesi vardır… *Vesvesenin ağzını ancak aşk bağlar… *Ölüye karşı aşk ebedi olamaz. Kişi ölünce aşk biter. Sen ebedi diri olana âşık olmaya bak… *İnanmış o kimsedir ki; her hususta kâfir bile onun imanına hased eder, özenir… *Gönlüne belalar geldikçe gülerek karşıla. Şükrü ve sabrı öğreniyorsun, korkma rıza makamı yakın sana… *Allah sırları meydana çıkarır. Mademki bir gün yerden bitecek, niye kötü tohum ekersin?.. *Çektiğin zahmet, yaptığın suç sonucudur. Sana inen tokat, şehvetinin sonucudur… *Hışmı, şehveti, hırsı terk etmek erliktir. Bu; Peygamberlik damarıdır… *Zahid işin sonunu düşünür, ârif işin başından sonunu görür, onlar son kaygısından kurtulmuşlardır… *Gaflet, küstahlıktan meydana gelir… *Akıl, ecelden titrer durur. Aşk ise neşe içindedir… *Kendi huyundan ayrılırsan, zehir küpünden dahi içsen sana bal olur… *Kim sabrederse rızkı gelir ona. Aşırı hırsla çalışma ve çabalama sabırsızlıktır… *Kötülük insana tamahtan gelir. Kanaatten kimse ölmedi, hırsla da kimse padişah olmadı…