Mevlâna Halid-i Bağdadi hazretleri, Taha-yı Hakkâri’ye yazdığı bir mektupta “Şöhret âfettir, dünya adamlarının davetlerine gitmeyiniz” buyurdu.
Sözüne devamla;
“Özür olarak ‘Biz derviş kimseleriz… İşimiz, Allah’ın dinine ve Onun kullarına hizmet ve siz devlet erkânına dua etmektir… Davetinize icabet etsek de edebe riayet edemeyiz’ deyiniz” buyurdu.
Yine bir sohbette;
“Bizim, Seyyid Taha’dan ve Seyyid Abdullah’tan üstün olduğumuzu zannetmeyin…” buyurdu.
Dinleyenler;
“Ama onları yetiştiren sizsiniz” dediler. “Evet öyledir… Ama biz, büyük bir Sultanın oğlunu yetiştiren hoca gibiyiz… O ikisi, iki cihan Sultanının evlâtlarıdır… Tabii ki bu hocaya üstünlükleri vardır” buyurdu.
? ? ?
Seyyid Taha hazretleri, bir gün ağaçlık bir mevkide talebesiyle sohbet ediyordu… O esnada Şam’dan gelen bir mektubu arz ettiler kendisine.
“Okuyun” buyurdu.
Açıp okudular…
Mektubu dinleyip “Dünyadan gitmemizin vaktidir” buyurdu.
Ve ayrılıp evine gitti…
Hastalanıp ağırlaştı…
On ikinci gününde talebelerini çağırdı.
Hepsiyle vedalaştı…
Son olarak “Seyyid Salih, biraderimdir ve kemâl bulmuş bir velidir” buyurdu.
Ve onu vekil yaptı yerine.
O gün kavuştu Rabbine.