Hayber seferinde Resulullah Efendimiz “harp ganimeti” olarak kendisine düşen “Hazret-i Safiyye”yi (radıyallahü anha) devesinin arkasına aldı.
Ve geriye dönüyorlardı.
Bir ara devenin ayağı kaydı.
Ve ikisi birden deveden düştüler!
Hazret-i Ebu Talha bunu işitince derhâl oraya koştu… Resulullah’ı “baygın hâlde” görünce aklı başından gitti!
Efendimizi kaldırdı.
Ve deveye bindirdi.
Kendisi ve Enes bin Mâlik, develerine binmiş oldukları hâlde Resulullah’ın iki yanına geçip “dengeli” bir vaziyette Onu Medine’ye getirdiler.
? ? ?
Hazret-i Ebu Talha, Medine’deki Eshabın “en zenginlerinden” olup bütün malları ve hayvanları “Berha” mevkiinde bulunuyordu.
Burası Medine’deydi.
Ve mescide yakındı.
Resul aleyhisselâm sık sık buraya uğrar, manzarasını seyreder ve “meşhur suyundan” içerlerdi.
Yine bir gün uğradılar.
İşte o gelişlerinde “Sevdiğiniz mallarınızdan yoksullara vermedikçe sevaba kavuşamazsınız” mealindeki âyet-i kerime nazil oldu.
Ebu Talha bunu işitti.
Bütün mallarını topladı.
Ve hepsini Efendimize bağışladı.
Ancak Resulullah Efendimiz; bu malları “akrabasına dağıtmasını” isteyince emir buyurdukları şekilde bütün mallarını akrabalarına sadaka olarak dağıttı.