Sultan Veled zamanında Mustafa isminde zalim bir kimse vardı. Malı, mülkü ve akrabalarının çok olmasından istifade ederek bazı kimselere eziyet ederdi. Bunu, Sultan Veled’e şikâyet ettiler.
Sultan Veled o kişiyi çağırdı.
Ve nasihatler etti.
Ancak o, kaba sözlerle karşılıkta bulundu… Mustafa’nın bu kaba sözlerine sükût eden Sultan Veled hazretleri, o çıkınca “Bunun bir hafta ömrü kaldığı hâlde hâlâ yiğitlik taslayıp sıhhatine güveniyor” buyurdu.
O kimse dergâhtan çıktı.
Evine gidiyordu…
Âniden bir ok geldi.
Ve şiddetle göğsüne saplandı!.. Nereden geldiği bilinmeyen o okun verdiği ızdırapla bir hafta yattı, sonra öldü!
● ● ●
Sultan Veled hazretleri, “seksen dokuz” yaşındayken “ölüm hastalığına” yakalandı. Hastalığı sırasında yedi gün Konya’da “zelzele” oldu.
Herkes bir telâşa düştü!
O, bu hâli gördü.
Ve sevdiklerine;
“Telâş etmeyin. Bu, benim vefat edeceğimin haberidir. Zahiren aranızdan ayrılacağım ama bâtınen sizinle beraber olacağım, bunda şüpheniz olmasın” buyurdu.
Dinleyenler üzüldü!
Ve hepsi ağladılar!
O, sözlerine devamla “Allahü teâlânın veli kulları, vefat ettikten sonra da darda kalanlara, dost ve yakınlarına yardımda bulunurlar” buyurdu.
Recep ayının onuydu.
“Allah” deyip Rabbine kavuştu…