Tâbiînden Muttarif bin Abdullah hazretleri, Allah korkusundan ve âhirette hesap verme endîşesinden “toprak”
olmayı arzu ederdi.
Sohbetlerinde;
“Rabbim bana, Cennet veya Cehenneme girmekle, toprak olmak arasında tercih hakkı verseydi, “toprak olmayı” tercih ederdim” buyururdu.
***
Bu zat, Allahü teâlâya daha sağlıklı ibâdet yapabilmek ve O’nun kullarına daha iyi hizmet edebilmek için geceleri, ibâdet yapmazdı.
Uykuyla geçirirdi.
İnsanlar merak edip, bunun hikmetini sorduklarında;
“Geceyi uyuyarak geçirip, sabahleyin Rabbime karşı “mahcup” ve “pişmân” olarak kalkmayı, bütün geceyi ibâdetle geçirip, sabaha?“kendimi?beğenmiş” olarak çıkmaktan daha çok severim” derdi.
***
Bu zât sohbetlerinde;
“Bir kulun içiyle dışı bir olursa; Allahü teâlâ hazretleri o kulu beğenir ve onun için; “İşte benim gerçek kulum budur” buyurur” derdi.
***
Bir gün de;
“Âhirette azâba düşen bir kulun, “bu azâba nasıl düştüğüne” şaşırmam. Ama Cehennemden kurtulup sonsuz Cennet ni’metlerine kavuşan kulun “buna nasıl kavuştuğuna” hayret ederim” buyurdu.
Sonra da;
“İyi biliniz ki, Allahü teâlâ bir kuluna, “îmân ile ölmek”ten daha büyük bir ni’met vermemiştir” buyurdu.