Zeyd bin Eslem hazretleri “rahmetullahi aleyh” Tâbiînin büyüklerinden olup, Medîne’de yetişen müfessirlerin en meşhûrudur. Hazret-i Ömer’in kölesiydi.
Sonra âzâd oldu.
O, ilim sâhibiydi.
Peygamber Efendimizin mescidinde talebelere ders vermeye başladı. Hattâ Hazret-i Hüseyin’in oğlu Zeynel’âbidîn bile kendisinden ilim öğrenirdi.
Halk merak etti.
Zeynel’âbidîn’e;
“Akrabâlarınızdan pek çok büyük âlimler varken, Hazret-i Ömer’in kölesine mi gidiyorsun?” dediklerinde; “O bana dinde çok faydalı oluyor” dedi.
“VEREMEM!..”
Hazret-i Zeyd anlatıyor: Bir gün İbn-i Ömer, köle olan bir çobana rastlayıp; “Şu sürüden bir koyun getir de kesip yiyelim” dedi
Çoban karşı çıktı:
“Hayır veremem”
“Niçin?” deyince; “Akşam sâhibine ne derim?” dedi. “Kurt kaptı dersin.” “Böyle yapmaktan Allaha sığınırım. Çünkü O her şeyi bilir” dedi.
Cevabı beğendi.
Ve hayran oldu.
Sâhibini bulup, köleyi ve koyun sürüsünü ondan satın aldı. Sonra köleyi âzâd edip, koyun sürüsünü kendisine hediye etti.
EĞER SABREDERLERSE
Bu zat anlatıyor: Fakîrler Efendimizin huzûruna gelip; “Yâ Resûlallah! Zenginler hayır hasenât yapıyor, biz yapamıyoruz” diyerek dert yandılar.
O Resûl dinledi.
Cevap olarak;
“Sabreden fakîrlere, Cennette yüksek köşkler verilir. Zenginlerden beş yüz sene önce Cennete girerler ve zenginlerin kavuştukları sevâba, sadece bir tesbîh söylemekle kavuşurlar” buyurdu.