Hazret-i Salim (radıyallahü anh), kâfirlerin en şiddetli kılıç darbeleri altında şehit düşerken “Vemâ Muhammedün illâ resûl” âyet-i kerimesini okuyordu.
Eshap ona koştular.
Gördüler ki kanlar içinde bu âyet-i kerimeyi okuyor. Eshâba Ebu Huzeyfe’yi sordu.
“Şehid oldu” dediler.
“Beni onun yanına götürün” diye mırıldandı.
Vasıyetini yaptı.
Ve şehadete erişti.
Eshab-ı Kiram, onu Ebu Huzeyfe ile beraber, birinin başı diğerinin ayağının yanında olduğu hâlde defnettiler.
● ● ●
Hazret-i Ömer’in ona hususi bir muhabbeti ve hürmeti vardı.
Onun hakkında;
“Salim hayatta olsaydı hilâfeti şûraya havale etmez, hiç düşünmeden yerime onu halife seçerdim” buyurmuştur.
Güzel Kur’ân okurdu.
Resul aleyhisselâm;
“Kur’ân-ı kerimi şu dört kimseden öğreniniz; Abdullah İbni Mes’ud, Salim Mevlâ Ebu Huzeyfe, Übey bin Kâ’b ve Muaz bin Cebel” buyurdular.
Kendi de zevkle dinlerdi.
Zira sesi çok güzeldi.
Hazret-i Ömer der ki:
“Resûlullah’ın huzurlarında Hazret-i Salim zikredildiğinde ‘Salim, Allahü teâlâyı çok severdi. Eğer Allah’tan korkusu olmasaydı bu sevgisi sebebiyle yine Ona isyan etmezdi’ buyurdu.”