(Dünden devam)
Salih aleyhisselamın devesinin bastığı yerlerden kan fışkırıyordu…
Ağaçların yaprakları kızardı.
Kuyunun suyu kan gibi oldu!
Yüzleri sararıp soldu.
Semudlular “Ey Salih! Bu olanlar nedir?” dediler.
***
Salih aleyhisselam “Bu, Allahü teâlânın azabının ilk alametidir” buyurdu.
Deveyi öldürenler “Salih bize sihir yapıyor, üç güne kadar da azap vadediyor. O azap gelmeden, biz Onu öldürelim” dediler.
Ve gece mescide geldiler.
Salih Nebi içerideydi.
Cibrîl-i emin geldi.
Ve hepsini taşla öldürdü.
***
Salih Nebi de Allahü teâlânın emriyle îman edenleri yanına alıp oradan ayrıldı.
Azap devam ediyordu…
Ve ikinci gün oldu.
Semudluların yüzleri kızardı!
Azaba iyice inandılar.
Ve feryat ettiler!
Îman etseler kurtulacaklardı.
Ama edemediler.
Üçüncü gün geldi.
Yüzleri simsiyah oldu!
Sanki zift sürülmüştü.
Hepsi me’yus olup “Azap hangi taraftan gelecek” diye sağa-sola bakar, semayı gözlerlerdi.
***
Allahü teâlâ, Cebrail aleyhisselama “Semud kavmi bana îman etmediler; Resulüm Salih’i yalanladılar, onları şiddetli sayhanla helak et! Saraylarını harab et…” buyurdu.
O da emri ifa etti.
Hepsinin ödü patladı.
Ve helak olup gittiler.