(Dünden devam)
O kimse Salih aleyhisselamı dinledi.
Hemen hidayete geldi.
Ve o anda îman etti.
Ayrılıp evine gitti.
Denilen saatte vefat etti.
Hanımı ve çocukları da öldüler.
Ertesi gün de anne babası öldü.
***
Semudlular şaştılar.
Hatta telaşlandılar.
Reis Cenda korktu.
Olanları takip ediyordu.
Salih Nebi sordu onlara:
“Ey Semudlular! O vefat eden kişiyi nasıl bilirdiniz?”
“Hayırlı biriydi” dediler.
“Allahü teâlâ, onu benim duamla diriltirse îman eder misiniz?” diye sordu.
“Evet, îman ederiz” dediler.
***
Salih Nebi sevindi.
Birlikte, ölen kişinin evine gittiler.
O kişi, eşi, çocukları, anası, babası, her biri bir köşede ölü olarak yatıyorlardı.
Salih Nebi dua etti.
Ve o kişiyi ismiyle çağırdı.
O da hemen dirildi.
***
Ve doğrulup “Buyur ey Allah’ın peygamberi!” dedi.
Kelime-i şehadet getirdi.
Zaten îman etmişti.
Semudlular bunu gördüler.
Lâkin îman etmediler.
Yine inkâr ettiler.
***
“Sen sihirbazsın” dediler.
Ve puthaneye vardılar.
Bunu putlarına anlattılar.
Şeytan, putlara girip “Dert etmeyin, eğlencenize devam edin” diye seslendi. (Devamı yarın)