Muhammed bin Sükâ hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Tâbiînden olup, çok ibâdet etmesi, dünyâya düşkün olmaması ve cömertliğiyle tanınmış bir İslâm âlimiydi.
Allah’tan korkardı.
Ve pekçok ağlardı.
Cuma günleri arkadaşlarını çağırır, onlarla oturur, sohbet eder ve günahlarını düşünür, ağlayıp gözyaşı dökerlerdi.
EN HOŞ AMEL
Muhammed bin Münkedir; “Yâ Ebâ Abdullah! Sana en hoş gelen amel hangisidir?” diye sordu. Cevâbında; “Mü’min kardeşlerimi sevindirmektir” dedi.
Ardından sordu:
“Ondan sonra?”
Cevâbında; “Mü’min kardeşlerime ikrâm etmektir” buyurdu.
NİÇİN AĞLAMIŞ?
Bir gün kendi yeğeni bu zâta bir suâl sordu. Cevâbını beklerken büyük velî ağlamaya başladı.
Yeğeni şaşırdı.
Sordu hemen:
“Amcacığım, niçin ağlıyorsunuz?” “Ey kardeşimin oğlu, bu mühim mevzûyu sana bugüne kadar niçin öğretmediğime ağlıyorum” buyurdu.
AZAP YAPIYORSA
Bir sohbetinde; “Allahü teâlâ, müstehak olmayan hiçbir kimseye azap yapmaz. Azap yaptığı kimseler, muhakkak ona lâyıktır” buyurdu.
“Nasıl?” dediler.
Şöyle buyurdu:
“Bir kimse Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymaz, uymadığına pişman olmaz, üzülmez, aldırmaz, tövbe dahî etmezse, bu kimse nasıl azâba müstehak olmasın?”