Ebû Şâme Makdisî hazretleri Hadîs, fıkıh, kelâm, târih, kırâat ve nahiv âlimidir. 599 (m. 1202)’de Kudüs’te doğdu. Kendi zamanında Şam’daki büyük âlimlerden ilim tahsil etti ve icazet alarak talebe yetirtirdi. 665 (m. 1267)’de Şam’da vefât etti. El-Mekâsid-üs-seniyye kitabında buyurdu ki:
Hazreti Ömer bin Hattâb (radıyallahü anh) buyurdu ki: “Tartılmadan önce kendinizi tartınız. Hesaba çekilmeden önce kendinizi hesaba çekiniz.”
İbn-i Ömer anlatır: Vefâtı sırasında Hazreti Ömer’in başı benim kucağımda idi. Bana, “Başımı yere koy” dedi. “Başınız kucağımda veya yerde olmuş ne fark eder?” dedim. Tekrar başını yere koymamı söyledi. Başını yere koydum. O zaman, “Eğer Allahü teâlâ bana merhamet etmezse, vay benim hâlime” dedi.
Yahyâ bin Ebî Kesir anlattı. Ömer bin Hattâb (radıyallahü anh) buyurdu ki: “Semâdan (gökten) birisi; ‘Ey insanlar! Bir kişi hâriç, hepiniz, Cennete gireceksiniz’ demiş olsaydı, o bir kişinin ben olmamdan korkardım. Yine, ‘Ey insanlar! Bir kişi hâriç hepiniz Cehenneme gireceksiniz’ denmiş olsaydı, Cehenneme girmeyecek olan o bir kişinin ben olduğumu ümit ederdim.”
Saîd bin Müseyyib anlattı: Ömer bin Hattâb (radıyallahü anh), “Allahım! Yaşım ilerledi. Kuvvetimi kaybettim. Teba’m çoğaldı. Rızâna uygun bir şekilde dünyadan ayrılmamı nasîb eyle” diye duâ etti.
Muhammed bin Şihâb anlattı: Hazret-i Ömer bin Hattâb (radıyallahü anh) buyurdu ki: “Mâlâyanî ile meşgul olma. Düşmanından uzak kal. Kendisinden emîn oldukların hariç, dostundan da kendini muhafaza et. Çünkü emin kimse, pek kıymetli bir kimsedir. Fâcir (kötülüklere dalan) kimse ile beraber olma. Yoksa seni kendi kötülüklerine alıştırır. Sırrını kimseye yayma, işlerin hususunda Allahü teâlâdan korkan kimselerle istişâre et.”
Âlâ bin Müseyyib anlattı: Hazreti Ali bin Ebû Tâlib (radıyallahü anh) buyurdu ki: “Hayır; mal ve evlâdı çoğaltmak değil, ilmi, hilmi çoğaltmak ve Allahü teâlâya ibâdet husûsunda, insanlarla yarış etmektir. Eğer iyilik yaparsan, Allahü teâlâya hamd edersin. Kötülük yaparsan, Allahü teâlâdan af ve mağfiretini dilersin. Dünyâda hayır şu iki kişiden birisi içindir: Birincisi, günah işler fakat tövbe ile bu günahını giderir. Diğeri, hayır işlere koşar.”