Ebu Atabetü’l-Havlanî buyurdu ki: “Resûlullahın Eshabında görülen güzel vasıflardan bazıları şunlar idi:
Allah’a kavuşmak kendileri için baldan daha tatlı ve her şeyden sevimli idi. Onların dünya darlığından endişeleri yoktu. Rızıkları hususunda Allah’a itimatları tamdı. Sizin için sıhhatli olmak ne kadar sevimli ise, ölüm de onlar için o kadar sevimli idi.”
Abdullah bin Mes’ud buyururdu ki: “Dünyanın safveti gitti, kederi kaldı. Bugün ölüm, her Müslüman için bir hediyedir.”
Atâ es-Sülemî ölümü temenni ettiği zaman, Atâ el-Ezrak ona; “Peygamber Aleyhisselâm’ın yasakladığı bir şeyi, nasıl temenni ediyorsun?” demiş. O da şu cevabı vermiştir: “Allahü teâlânın Resûlü, ölümü temenni etmemek hakkında, her gün iyi amellerini artıran kimselerin hayatını murad etmiştir. Fakat senin ve benim gibilerin yaşamakla kazandığı iyi ameller nedir ki?”
Bir gün, Sehl bin Abdullah Tüsterî’ye; “Ey Sehl, yarın ölmeyi sevimli karşılar mısın?” diye sorulduğunda, o şu karşılığı verir: “Hayır, belki şu saatte.”
Ölmek mümin için bir nimettir. Peygamber efendimiz, “Ölüm mümin için bir hediye ve bir kefarettir” buyurdu. O halde, ölmekten korkmamalıdır. Çünkü ölmek yok olmak değildir, ruhun bedene olan bağlılığının sona ermesi, bedenden ayrılmasıdır.
Ölüm, bir evden bir eve göçtür. Mümin, ölümü kötü görmez. Cenneti seven ve ona hazırlanan ölümü sever. Çünkü ölüm olmazsa Cennete girilmez. Allahü teâlâyı seven, ölümden korkmaz. Seven, daima ölüme hazır bekler. Çünkü ölümle, âşık maşuka, garip asıl vatanına kavuşmuş olur.
Ölüm böyle olunca ölmeyi istemek gerekir mi? Peygamber efendimiz, “Ölümü istemeyin! Çünkü bir kişi iyi ise, yaşadığı sürece iyiliği artar. Kötü ise, doğru yola gelebilir” ve “Sıkıntılardan dolayı ölümü istemeyin! Dayanamayan, ‘Ya Rabbi, hakkımda yaşamak hayırlı ise yaşamayı, ölmek hayırlı ise ölümü nasip et!’ desin!” buyurmuştur.
Dinimize bir müddet daha hizmet edeyim, daha çok sevap kazanayım düşüncesiyle, ölümün hemen gelmesini istememek Allah sevgisine zıt değildir. Hazreti Ka’b, “Ölümü bilene sıkıntılar kolay gelir” buyurdu.