Peygamber Efendimiz, bir gün müşriklerden bir kadınla karşılaştı. Kucağında da bebek vardı kadının.
Tam Resulullah’ın yanından geçerken bebek dile gelip “Esselâmü aleyke yâ Resulallah!” dedi.
Efendimiz durdu ve;
“Aleyküm selâm” buyurdu.
Ve sordu o bebeğe:
“Peygamber olduğumu nasıl bildin?”
Bebek cevaben;
“Hak teâlâ bildirdi… Cebrail de yanımdadır… Yâ Resulallah! Dua et, cennette senin hizmetçin olayım” dedi.
Efendimiz kırmadılar ve;
“Peki olur” buyurdular.
Bebek sevindi ve “Yâ Resulallah! Sen Allah’ın kulu ve Peygamberisin… Ne mutlu sana iman edene… Yazıklar olsun seni inkâr edenlere” dedi.
Efendimize baktı.
“Allaah!” dedi.
Ve ruhunu teslim etti.
Kadın, Efendimize düşmandı! Bu olanları görünce kalbi değişti ve Resulullah’a olan düşmanlığı “sevgi”ye dönüştü…
Şehadet’i söyledi.
Müslüman oldu ve;
“Yâ Resulallah! Ben sana düşmandım… Ama şimdi her şeyden daha çok seni seviyorum” dedi.
Efendimiz de;
“Müjdeler olsun! Senin için cennetten kefen getirildi” buyurdular.
Kadın, bütün hücreleriyle “Allaah!” dedi ve ruhunu teslim etti… Namazlarını kılıp aynı kabre defnettiler…