Hazret-i Ebu Hureyre (radıyallahü anh) şöyle anlatır:
“Hasan’ı ne zaman görsem gayriihtiyari gözlerim yaşla dolar.
Çok iyi hatırlıyorum.
Seneler önceydi.
Resulullah (aleyhisselam) Onu kucağına aldı. Efendimizin Mübarek sakallarıyla oynardı.
Henüz pek küçüktü.
Ona sevgiyle baktı.
Ve bütün kalbiyle:
‘Yâ Rabbî! Ben bunu çok seviyorum. Sen de sev, Onu sevenleri de sev’ buyurdu.”
? ? ?
Rivayet edilir ki:
“Bir gün de Hazret-i Hasan ile Hazret-i Hüseyin’i kastederek:
‘Allah’ım! Ben bu ikisini seviyorum. Sen de bunları sev. Onları sevmeyenleri sen de sevme’ diye dua etti.”
? ? ?
Yine o anlatıyor:
“İyi hatırlıyorum. Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Hazret-i Hasan, Hazret-i Hüseyin, Hazret-i Fatıma ve Hazret-i Ali’yi (radıyallahü anhüm) bir örtü içine alıp, Ahzab suresi otuz üçüncü âyet-i kerimesini okudu.
Onlara sevgiyle baktı.
Sonra ellerini kaldırıp:
‘Ey Allah’ım! Benim Ehl-i beytim bunlardır’ dedi.
Ve onlara döndü.
Muhabbetle bakıp:
‘Ey Ehl-i Beytim! Allahü teâlâ sizlerden her kusur ve kirleri gidermek istiyor ve sizi tam bir taharetle temizlemek irade ediyor’ buyurdu.”