(Dünden devam)
Hazret-i Ebu Bekir (radıyallahü anh) minbere çıkıp:“Bir kında iki kılıç, bir evde iki sahip, bir mescitte iki kıble olmadığı gibi bir ümmette iki halife olmaz” dedi.
***
Sözüne devamla:
“Halife Kureyş’ten olur. Her kim Kureyş’ten değilse, o halife olamaz. Bunları bizzat Resulullah’tan işittim” dedi.
Hepsi kabul ettiler.
Ve ihtilaf kalktı.
Resûl-i Ekrem, hayatlarında iken sekiz bin yiğit kimseyi Şam tarafına gönderip Haz-ret-i Üsame’yi onlara kumandan tayin etti.
Eliyle bayrağı aldı.
Üsame’ye verdi.
Sefere gönderdi.
***
Hazret-i Üsame Medine’den çıkmadan, Resul aleyhisselam ahiret âlemine göçtü.
Muhacirin toplandı.
Ensar da toplandı.
Ve ittifak edip:
“Eğer bu askeri Şam’a gönderirsek, kâfirler Medine’ye baskın yapıp ehl-i islam’a çok zarar verirler, karşı da koyamayız” dediler.
***
Hazret-i Sıddık yine minbere çıktı ve “Allah hakkı için eğer dağdan kurtlar gelip evlad ve iyallerimizi evlerimizden dışarı çekseler de, o askeri geri çekmem!” buyurdu.
Ve orduyu gönderdi.
Çok da isabetli oldu.
Zira din düşmanları:
“Müslümanların bundan başka kuvvetleri olmasaydı, bu kadar askeri uzağa göndermezlerdi” diye düşünerek kalplerine büyük korku düştü. (“Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn” kitabından alınmıştır.)