Kastamonulu Lütfullah Efendi Osmanlı âlimlerindendir. 1491 yılında Kastamonu’da doğdu. “Hatibzâdeler” diye anılan köklü bir aileye mensuptur. Kastamonu’da tahsilini tamamlayıp İstanbul’a geldi. Çeşitli devlet vazifelerinden sonra Mısır’dan Yemen’e giderken bindiği geminin batması sonucu 990 [m. 1582] da vefat etti. (Tezkire-tüş-şu’ara) kitabında şöyle anlatır:
Hassan bin Sabit (radıyallahü anh), Müslüman olmadan önce de meşhur şairlerden olup, Şam ve civarında hüküm sürmekte olan Gassâni hükümdarları sarayına mensuptu. Resûlullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) geleceğini daha önceden Yahud âlimlerinden işitmişti. Resûlullah efendimiz peygamberliğini açıklayıp, İslam dinine davete başlaması ile Hazrec kabilesi de İslamiyetle şereflenmişti. Bu sırada Medine’ye gelmiş bulunan Hassan bin Sabit de Müslüman olmuştu. Bu sırada 60 yaşında bulunuyordu.
Müslüman olduktan sonra Resûlullah efendimizin yanından ayrılmadı. Resûlullah efendimizi metheden çok şiir söyledi. Ayrıca Kureyş kâfirlerinin ve diğer müşriklerin yüz karalarını ortaya koyucu şiirler okurdu.
Resûlullah efendimiz Mescid-i Nebevî’de Hassan bin Sâbit’e mahsus bir minber yaptırmışlardı. Hassan bin Sabit buna çıkıp Eshâb-ı kiramın huzûrunda İslamiyeti medh eden şiirleri okurdu. Hassan bin Sâbit-i Ensârî hazretleri böylece cihadın en kıymetlilerinden olan söz ile ve yazı ile cihad etmek şerefine ilk kavuşanlardan oldu. Hassan bin Sabit hazretleri, Resûlullah efendimizin ayrıca akrabası da oldu. Mâriye hazretlerinin kız kardeşi Sîrîn ile evlendi.
Hassan bin Sabit hazretleri, Resûlullah efendimizin vefatında çok üzülüp, bu üzüntülerini bildiren uzun mersiyeler yazmıştır. Hazreti Ömer’in (radıyallahü anh) halifeliği sırasında gözleri görmez oldu. Daha sonra Hazreti Muâviye’nin (radıyallahü anh) halifeliği sırasında vefat etti. Resûlullah efendimiz, “Muhakkak ki, Allahü teâlâ Resûlünü övmek ve müdafaa etmek husûsunda, Hassan’ı Rûh-ül-kudüs (Cebrâil aleyhisselâm) ile takviye etmektedir” buyurmuştur. Hassan bin Sabit buyurdu ki: “Kötü bir söz işittiğin zaman göz yum, af ile karşıla onu dinlememiş gibi ol.”