Sa’d bin Ebî Vakkâs hazretleri “radıyallahü anh” ok atmakta mâhirdi. Her attığı ok isâbet ediyordu. İslâmiyette, Allah yolunda ilk ok atan sahâbî olup, okçuların reîsiydi. Uhud Harbinde, bin’den fazla ok attı. Peygamberimiz tarafından beğenildi.
İltifâtlarına kavuştu.
Çok duâlarını aldı.
O her ok attığında;
Peygamberimiz aleyhisselâm; “At yâ Sa’d! Anam babam sana fedâ olsun!” buyurur ve; “İlahî, bu senin okundur, sen isâbet ettir ve Onun duâlarını kabûl eyle” diye duâ ederlerdi. Efendimiz aleyhisselâm, hayâtında; “Anam babam sana fedâ olsun” diye, sâdece Hazret-i Sa’d için duâ buyurmuşlardır.
BU KİMDİR?
Hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ” anlatır: Resûlullah Efendimiz bir gazâdan dönüp gece vakti Medîne’ye geldiğinde; “Ne olaydı, sâlih bir kimse beni korumayı üzerine alsaydı!” buyurdu. O anda bir ses duyduk ve merak ettik. Efendimiz de merak edip;
“Bu kimdir?” buyurdu.
Sa’d bin Ebî Vakkâs;
“Benim” diye arz etti.
“Buraya niçin geldin?” buyurunca; “İçimden bir ses; ‘Resûlullah yalnızdır, korkarım ki, din düşmanları ona sıkıntı verirler’ dedi. Onun için hizmetinize geldim” diye arz edince, Efendimiz memnun olup duâ buyurdular.
BENİM DAYIMDIR
Sa’d bin Ebî Vakkâs hazretleri, Peygamberimize annesi tarafından dayı olurdu. Bunun için Peygamberimiz Ona “Bu benim dayımdır. Böyle bir dayısı olan varsa bana göstersin” diyerek iltifâtlarda bulunurdu.