Kalb, yürekte bulunan bir kuvvettir. Ampulde bulunan elektrik cereyânı gibidir ki buna, gönül denmektedir. Bedendeki bütün organlar, kalbin emrindedir. His uzuvlarımızın duydukları bütün bilgiler kalbde toplanır. İnsanın, inanmak, sevmek, korkmak, kalbindedir. Îmân eden ve kâfir olan, kalbdir. Kalbi temiz olan, İslâmiyyete uyar, kalbi kötü olan ise, İslâmiyetten kaçar. Güzel, iyi…
Asr-ı saâdette, bir Yahûdî ile bir münâfık ihtilâfa düşmüşlerdi. Yahûdî münâfığa: – Gel Muhammed’e gidelim. O bizim aramızı bulsun, dedi.Münâfık;– Olur gidelim, dedi.Ve gittiler. Resûlullah Efendimiz, meseleyi dinleyip, Yahûdînin lehine hüküm verdi. Huzurdan çıktılar. Münâfığın suratı asılmıştı. Yahûdîye dönüp;– Bir de Ömer’e gidelim, dedi.Yahûdî hayretle baktı ona:– Neden, iş halloldu…
Abdullah bin Mübârek hazretleri buyurdu ki: “Îmânın aslı, Resûlullah efendimizin getirmiş olduğu şeylerin hepsini tasdik etmektir. Bunları tasdik eden kimse, bunlarla amel eder. Yanî Allahü teâlâya itaat eder. Ebediyyen Cehennemde yanmaktan kurtulur.”Allahü teâlânın beğendiği işleri yapmak, dünyâ ve âhiret kazançlarının toplamıdır. Kulun, Allahü teâlâya olan tâatini mükemmel bir şekilde yapabilmesi…
Makâlemizin başlığındaki konumuza başlamadan önce kısa bir mukaddime yapalım:Dâru’l-fünûn müderrislerinden [ya’nî eski İstanbul Üniversitesi profesörlerinden] Seyyid Abdülhakîm Efendi (rahmetullahi aleyh) buyurmuştur ki: PEYGAMBERLERİN SONUNCUSU…“Her Peygamber (aleyhimüs-selâm), kendi zamânında, kendi mekânında, kendi kavminin hepsinden her bakımdan üstündür. Muhammed (aleyhisselâm) ise, her zamânda, her memlekette ya’nî dünyâ yaratıldığı günden kıyâmet kopuncaya kadar,…
Abdüsselâm bin Meşîş hazretleri Fas evliyâsından olup, Şaziliyye yolunun kurucusu Ebü’l-Hasan Şâzilî’nin hocasıdır. Hazret-i Hasan’ın soyundan olduğu için “Şerif”tir ve kendisine “Hasenî” de denilmiştir… “ALLAHÜ TEALADAN KORK!..”Abdüsselâm bin Meşîş hazretlerine bir gün, talebesi Ebü’l-Hasan Şâzilî; “Efendim, bana vasiyette bulunur musunuz?” deyince şöyle buyurdu: “Allahü teâlâdan kork. İnsanlardan sakın. Dilini insanların boş…
Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki: Allah dostlarını seviyorum diyenin, sevgisinde samimiyse, onlara itaat etmesi gerekir. Hocasının sevdiklerini sevmesi, sevmediklerini sevmemesi gerekir. Hocasını sevenleri sever, sevmeyenleri de sevmez. Yani hocasında fani olur, çünkü böyle büyük bir zatın sevgisine ulaşan, Resulullah efendimize kadar bütün büyüklerin sevgisine kavuşur. Bir şeye kavuşan, her şeye…