Peygamber Efendimiz ve şanlı sahabiler Uhud harbinden dönmüş, Medine’ye giriyorlardı. Kadın ve çocuklar yollara dökülmüş, gazileri karşılıyorlardı. Kebşe Hatun da düşmüştü yollara.Oğlu Amr şehit olmuştu.Ama onun derdi başkaydı.O, Resulullah’ı merak ediyordu.Ve gördü en nihayet.Sağ ve selâmetteydi.Yanına koşup “Yâ Resulallah! Anam, babam, canım sana feda olsun. Seni sağ gördüm ya, başkası…
Peygamber Efendimiz vefat edince Eshab-ı Kiram Hazret-i Ebu Bekir’i söz birliğiyle Halife seçtiler.O, minbere çıkıp:“Ey Müslümanlar! Beni halife seçtiniz ama ben sizin en iyiniz değilim” dedi.Hazret-i Ali:“Seni Resulullah geçirdi önümüze. Geri çekmek kimin haddine!” dedi.Hazret-i Sıddık başladı göreve.Bir yandan da geçim için ticaret yapıyordu.Sahabenin seçkinleri Halifeye gidip “Senin ticaretle uğraşmana…
Mahşer gününde, Hakk teâlâ “Yâ Cebrail! Muhammed ümmetinin hâlini Malik’ten öğren” diye emreder.Melek bu emri alır.Ve gidip sorar:Malik “Pek fenadır” der.Ve perdeyi aralar.Hazret-i Cibril bakar. Azap çeken müminleri görür. Müminler de onu görürler.Güzelliğine hayran kalıp “Ey Malik! Bu zat kimdir?” derler.Malik der ki:“O, Cebrail’dir. Muhammed aleyhisselâma vahiy getirir.”Onlar, Muhammed ismini…
Efendimiz’le Hazret-i Âişe bir gece baş başa oturuyorlardı. Resûl-i Ekrem, mübarek başını Hazret-i Âişe’nin kucağına koydu.Yıldızları seyre koyuldu.Hazret-i Âişe ise dolunayı seyrediyordu.Resulullah’ın nur cemali, dolunaydan daha nurlu ve parlak göründü kendisine.Duygulanıp ağladı.İki damla gözyaşı Efendimiz’in nur yüzüne damladı.Efendimiz sordu:“Sen ağlıyor musun yâ Âişe?”“Evet yâ Resulallah!”“Niçin ağlıyorsun?”“Senin cemalini, dolunaydan daha parlak…
Zeynelâbidin Ali hazretleri anlatır: Mahşerde bir melek “Fazilet sahipleri nerededir?” diye seslenir. Bir grup kalkar. O kalkanlara: “Siz cennete gidiniz! denir. Onlar cennete giderlerken bazı melekler sorar ki: “Siz kimlersiniz?” “Biz fazilet ehliyiz.” “Sizin faziletiniz ne idi?” “Biz, insanların hakaret ve zulümlerine sabreder ve kötülük yapanları affederdik” derler. Melekler: “Ne…
Zeynel Âbidin Alihazretlerinin cins bir devesi vardı. Kamçısız giderdi. Ve üstündekini incitmezdi. Zeynel Âbidin hazretleri vefat edince büyük bir hüzün sardı bu deveyi! Yemeden içmeden kesildi. Onun kabri üzerine geldi. Göğsünü yere koyup inledi! Hiç kimse bu deveyi mezar başından kaldıramadılar. Oğlu Muhammed Bâkır hazretleri, oradaki halka “Hiç boş yere uğraşmayın……