Hazret-i Hasan, Hazret-i Hüseyin ve Abdullah bin Cafer “radıyallahü anhüm”, uzun bir sefere çıkmışlardı. Bir müddet yol aldılar. Daha sonra acıktılar. Ve bir kadın gördüler. Ona yaklaşıp: “Hiç yiyecek bir şeyin var mıdır?” diye sordular. Kadıncağız: “Evet var” dedi. Tek koyunu vardı. Hemen kesti onu. Ve onları doyurdu. ? ?…
Bir gün Hazret-i Hasan (radıyallahü anh) ağlıyordu. Kendisine: “Niçin ağlarsınız?” dediler. Onlara baktı. Ve bir “ah!” edip: “Bize yazıklar olsun!” dedi. Anlamadılar. Sordular ki: “Niye ah edersin?” Cevaben: “Daha ne olsun, yedi gündür hanemize misafir gelmedi. Ona ah ederim” dedi. ? ? ? Hazret-i Hüseyin de bir gün namaza duracaktı.…
Hazret-i Ebu Hureyre (radıyallahü anh) şöyle anlatır: “Hasan’ı ne zaman görsem gayriihtiyari gözlerim yaşla dolar. Çok iyi hatırlıyorum. Seneler önceydi. Resulullah (aleyhisselam) Onu kucağına aldı. Efendimizin Mübarek sakallarıyla oynardı. Henüz pek küçüktü. Ona sevgiyle baktı. Ve bütün kalbiyle: ‘Yâ Rabbî! Ben bunu çok seviyorum. Sen de sev, Onu sevenleri de…
Hazret-i Hasan (radıyallahü anh), çok cömertti. İki defa her şeyini Allah rızası için dağıttı. Bir kişinin: “Yâ Rabbî! Bana on bin altın ihsan eyle” dediğini işitti. Acele evine gitti. On bin altın aldı. Ve ona ihsan etti. Zira o, sadaka vermeden edemezdi. ? ? ? Hazret-i Hüseyin ile herhangi bir…
(Dünden devam) Aliyy-ül Mürteza kalktı ve sağ kalanlara: ‘Ey cin kavmi! Başınızı kaldırın. Muhakkak, Allahü teâlâ zalim ve kibirli olanları helak etti’ diye seslendi. Ve ardından: ‘Ey cin kavmi! Biliniz ki şimdi Muhammed Mustafa devridir. Yeryüzü baştan başa zulümle dolmuşken, iman ve adaletle dolsa gerektir’ buyurdu. Onları İslama davet etti.…
Cebrail aleyhisselam Efendimize ilk vahyi getirince, bunu ilk olarak Hazret-i Hatice öğrendi. Ve destek verdi. Çok da sevindi. Kendisine “Biliyorum ki sen doğru sözlüsün. Güzel huylu ve iyi ahlaklısın. Senin, bu ümmetin Peygamberi olacağını umuyordum” dedi. Ve hiç tereddütsüz: “İnanıyorum” dedi. ? ? ? Kâfirlerin alay ve eziyetlerine karşı, Resulullah’a…