Rivayet olunur ki: Sahabe-i güzinin çocukları oynaşırken, Hazret-i Ebu Bekir’in oğlu, Hazret-i Ömer’in oğluna “Uzun fikirlinin oğlu” dedi. Hazret-i Ömer’in oğlu üzüldü. Ağlayarak geldi. *** Ve babasına “Ebu Bekir’in oğlu bana böyle böyle dedi” diye şikâyet eyledi. Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) bu sözü duydu. Hâliyle üzüldü. Hemen kalktı. *** Resulullah…
Resul aleyhisselam bir gün Hazret-i Ebu Bekir’i (radıyallahü anh) gördü. Yanına geldi. Ve kendisine: “Senin yanından geçtim, sen Kur’ân-ı kerim okuyordun, sesini çok azaltırdın” buyurdu. *** O da cevaben “Yâ Resulallah! Ben, münacat ettiğim zata işittiririm” [Yani sesimi Allahü teâlâ işitir] diye arz etti. Efendimiz ona: “Sesini birazcık yükselt” buyurdu. …
Resulullah Efendimiz ile Hazret-i Ali (kerremallahü vecheh) bir yoldan gidiyorlardı. Resûl-i Ekrem: “Yâ Ali! Dünya nimetleri kesilir, cennet nimetleri devamlıdır, kesilmez. Sen istikamet üzere ol ki sonu mutlaka sevinç olur” buyurdu. O esnada baktılar. İki sahabiyi gördüler. Hazret-i Ebu Bekir ile Hazret-i Ömer (radıyallahü anhüma) karşıdan geliyorlardı. *** Resûl-i Ekrem “Bu…
Abdullah ibni Abbas’tan (radıyallahü anh) nakledilmiştir: “Hazret-i Ebu Bekir İslam’a geldiği vakit Hazret-i Osman, Hazret-i Talha, Hazret-i Zübeyr, Sa’d bin Ebi Vakkas ve Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anhüm) bunu haber aldılar. *** Yanına geldiler ve kendisine ‘Sen Muhammed’in peygamberliğini tasdik/kabul edip iman getirdin mi?’ diye sordular. O, akıllı bir zattı.…
(Dünden devam) Hazret-i Sıddık şöyle anlattı: “Rüyamda kıyamet kopmuş. İnsanlar toplanmıştı. Bazısı minberler üzerindeydi. Yüzleri yaldız gibi parlardı. Bir meleğe ‘Bunlar kimlerdir?’ dedim. *** Melek cevaben ‘Peygamberlerdir. Muhammed aleyhissalatü vesselamı bekliyorlar. Zira şefaat dizgini Onun elindedir’ dedi. Ben merak ettim. Ve meleğe sordum: ‘Muhammed aleyhisselam nerededir?’ *** Melek ‘Arş’ın kenarındadır’…
(Dünden devam) Hazret-i Ebu Bekir anlatıyor: “Peygamberimiz ‘Yâ Rabbî! Senin buyurduğun gibidir, lâkin onlar senin birliğine inanmış, şirke/küfre bulaşmamışlardır. Sen onları bu doğru imanlarına bağışla, ümmetim üzerine şefaatimi kabul et, gözlerimden akan yaşlara acı’ deyip yalvarmaya başladı. *** Gözyaşları akardı. Dayanamadım. Yanına gidip ‘Yâ Resulallah! Niçin bu kadar ağlıyor ve yalvarıyorsunuz,…