Evliyanın büyüklerinden Hace Mevdud Çeşti hazretleri, daha mektep çağlarındaydı ki bulunduğu beldede bir kıtlık oldu… İnsanlar ona gelip yardım istediler. Cevaben “Peki” dedi. Ve elini yere koydu. Elini koyduğu yerden âdeta nebatat fışkırdı… Enva-i çeşit sebze ve meyveler çıktı ki insanlar toplamakla bitiremiyorlardı. *** Babası bunu duyup onu huzuruna çağırdı.…
(Dünden devam) İki büyük âlim Tunük Nehrinin kenarında durdular. Namıki Cami hazretleri, bir arslana binmişti. Mevdud Çeşti, duvar üstündeydi. Hace Mevdud “Siz uzak yerden geldiniz. Bizim, sizin yanınıza gelmemiz uygundur” dedi. Besmele çekti. Ve havalandı. Uçarak Ahmed Namıki Cami hazretlerinin yanına geldi! *** Namıki Cami, dostlarına dönüp “Hace Mevdud hakkında…
(Dünden devam) Ahmed Namıki Cami hazretleri, Hace Mevdud’a “İlimsiz evliyalık hiçtir. Her ne kadar marifet ilimlerini kemal derecede biliyorsan da, ilm-i zahirde de kemal derecede olman lazımdır” dedi. O, bu nasihati dinledi. Ayrılıp evine döndü. *** Yol kenarında bir şahsın “Yâ Mevdud! Yâ Mevdud!” diye seslendiğini duydu. O kimsenin kim…
(Dünden devam) Mevdud-i Çeşti hazretleri, o hasetçilere “Bizim büyüklerimiz, İslamiyete muhalif hiçbir şey yapmazlardı. Kasideyi onlar da dinlediler“ dedi. Onlar dinliyordu. O devam etti: “Evliyanın büyüklerinden İbrahim bin Edhem, müctehid ve mürşid-i kâmildi… Kaside dinler ve dinleyenlere bir şey demezdi. Size ne oluyor ki buna karşı çıkıyorsunuz?” Bir şey diyemediler.…
Bir gün Hazret-i Ebu Bekir’le Hazret-i Ömer (radıyallahü anhüma) bir husus üzerinde konuşuyorlardı. Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer’e bir miktar sert söyledi. Ancak hemen pişman olup özür diledi kendisinden. O ise kabul etmedi. Ve ayrılıp eve gitti. * Hazret-i Ebu Bekir gördü ki Hazret-i Ömer kendisini afv etmedi. Bu üzüntüyle…
Resûlullah Efendimiz bir gün Hazret-i Ömer’e buyurdular ki: “Yâ Ömer! Cebrail aleyhisselam benim yanıma geldi. Ve selam verdi. Ben dedim ki: ‘Yâ Cebrail! Bana, Ömer bin Hattab’ın göklerdeki faziletinden haber ver.’ Cebrail dedi ki: ‘Yâ Muhammed! Ömer’in faziletlerinden sana, Nuh aleyhisselamın ömrü kadar (dokuz yüz elli sene) anlatsam, hepsini söylemeye…