Ebu Müslim Havlânî hazretleri bir sohbetinde sevdiklerine; “Ben birinin her istediğini versem, her dediğini yapsam, yarın Allahü tealanın huzurunda beni kötüler. Birine de zorluk çıkarsam, ağır işler yaptırsam, yarın Allahü tealanın huzurunda beni metheder” buyurdu. Dinleyenler şaşırdı. Bir şey anlamadılar. Ve sordular: “O kimdir efendim?” “Vallahi o benim nefsimdir” buyurdu.…
Yemen’de yalancı Peygamberlerden Esved-i Ansî, Allah dostlarından Ebu Müslim Havlânî hazretlerini sorguya çekip; “Hazret-i Muhammed’in Peygamber olduğuna inanır mısın?” diye sordu. Büyük veli; “İnanırım” dedi. Tekrar sorup; “Benim Peygamber olduğuma inanır mısın?” dediğinde; “İşitmiyorum” cevabını verdi. Kızıp, onu öldürmeye karar verdi. Ve emretti hemen: “Çabuk ateş yakın!” Büyük bir ateş…
(Dünden devam) Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat edince, Eshab-ı kiramın (aleyhimürrıdvan) aklı başından gitti. Mescidde ağlaşmaya başladılar. Şaşkın halde idiler. Hiç inanamıyorlardı. Hazret-i Ömer, Peygamberimiz’in mübarek vücud-u şeriflerinin huzuruna geldi, mübârek yüzünün örtüsünü yavaşça açtı, baktı ve; “Resulullah bayılmış, fakat baygınlığı çok ağır” dedi. Sonra yüzünü örttü. Edeble…
(Dünden devam) Peygamber Efendimiz‘in mübârek cenâzelerini yıkamak üzere Hazret-i Alî, Hazret-i Abbâs, Hazret-i Abbâs’ın oğulları Fadl ve Kusem, Hazret-i Üsâme bin Zeyd ve Hazret-i Sâlih odaya girip kapıyı kapadılar. Yıkamaya başladılar. Hazret-i Abbâs su döktü. Sağa sola döndürdü. Hazret-i Alî ise yıkadı. Yıkadıkça evin içine misk kokusu yayıldı. Sonra üç…
Şam’da vefat eden velilerden Ebu Müslim Havlânî hazretleri, bir gün sevdikleriyle bir bahçede sohbet ediyorlardı. O ara biri geldi. Bu zata dönüp; “Hocam, eski evliyalarda çok kerametler görülürmüş. Mesela yerden bir avuç toprak alsalar, toprak onun elinde ‘altın‘ olurmuş” deyiverdi. Mübarek eğildi. Biraz toprak aldı. Sonra ona dönüp; “Böyle mi?”…
Hazret-i Osmân (radıyallahü anh) evinde, Hazret-i Rukayye (radıyallahü anhâ) ile oturmuştu. Bir câriye yiyecek getirdi. Hazret-i Osmân ona baktı. Hazret-i Rukayye gördü. Gayretine dokundu. Hâliyle üzüldü. Hazret-i Osmân bunu sezdi. Ve kendisine dönüp; “Yâ Rukayye, ben o câriyenin yüzüne isteyerek bakmadım” dedi. Ve yemîn de etti. O da buna inanıp;…