Halid bin Zeyd Eba Eyyub Ensari hazretleri, Efendimizi evine davet etti… Pişirdikleri etli yemekle sıcak ekmeği bir tepsiye koydu ve getirip ikram etti.Efendimiz sevindiler…Ve buyurdular ki:“Yâ Eba Eyyub! Bu ekmekle etten bir parça da kızım Fatıma’ya götür… Çünkü o, çok zamandan beri bu yemeği yememiştir.”Ebu Eyyub der ki:“Ben bu emri…
Uhud’da Müslümanlar dağılınca müşriklerden Abdullah bin Şihab-ı Zühri, Utbe bin Ebi Vakkas, Abdullah bin Kamia ve Übeyy bin Halef, Resulullah Efendimizi öldürmek istediler.Bir araya geldiler.Ve bunun için sözleştiler… Resulullah’ın sancağını Hazret-i Mus’ab bin Umeyr taşıyordu… Bu zat, giydiği zırhtan dolayı Resulullah’a çok benziyordu.Hep Onun yanındaydı…Ondan hiç ayrılmıyordu.Bir ara İbni Kamia…
Uhud Savaşı’nda müşrik İbni Kamia, Hazret-i Mus’ab’ı şehit edince Hazret-i Peygamberi öldürdüğünü zannetti…Zira Ona çok benziyordu.O yüzden öyle zannetti…Müşriklere koşup “Muhammed’i öldürdüm!” diye bas bas bağırmaya başladı. Müşrikler sevinç içerisinde, Müslümanlarsa kan ağlıyordu!… Herkes ne yaptığını bilmez hâle geldi!Şaşırmışlardı…Kimi cengi bıraktı.Kimi çöküp kaldı.Sevgili Peygamberimizin yanında; yedisi Muhacirlerden, yedisi de Ensar’dan…
Hazret-i Talha gibi Resulullah’ı oklara karşı koruyan ve vücudunu siper eden bir sahabi de Hazret-i Ebu Dücane idi…Efendimizin üzerine eğilip Ona atılan oklara karşı vücudunu siper ediyor, atılan oklar onun sırtına çarpıp yere düşüyordu…Azılı bir müşrik vardı.Abdullah bin Hüneyd.Çok tehlikeli biriydi…Bu bedbaht, Peygamber Efendimizi görünce atını mahmuzladı… Tepeden tırnağa kadar…
Sevgili Peygamberimizin mihmandarı ve Eshab-ı Kiram’ın büyüklerinden Eba Eyyub el Ensari (radıyallahü anh), Akabe Biatında bulunarak Resulullah’ın eşsiz sohbetiyle şereflendi…Sahabilerden oldu.ve Ensar’dan oldu.Hanımı Ümmü Eyyub da (radıyallahü anha) Müslüman olup Sevgili Peygamberimize hizmetle şereflendi… Resul aleyhisselâm, Neccaroğulları’na haber gönderdi…Onlar da geldiler.Kılıç kuşandılar.Ve yola çıktılar…Resulullah Efendimiz, cuma namazını kılıp Medine’ye geldiklerinde…
Uhud Savaşı’nda müşriklerin azılılarından Âsım bin Ebi Avf, kudurmuş bir canavar gibi Müslümanlara saldırıyordu!… Çok da insafsızdı! Müşriklere döndü. Ve “Ey Kureyşliler!.. Kavminizi bölen Muhammed’le çarpışmaktan geri durmayınız… Eğer bu harpte Muhammed kurtulursa ben kurtulmayayım” dedi. Müşriklere böylece bağırarak onları harbe teşvik ediyordu… Çünkü inanmıyordu. Yerinde duramıyordu. Lâkin Ebu Dücane…