Şunu hiç aklımızdan çıkarmayalım ki; dünya, rahatlık, huzur ve saâdet yeri değildir!.. Âdem aleyhisselâm dünyaya gönderildiğinde asırlarca ağladı, çok gözyaşı döktü. Havva annemizle ikisi yalnız kalmışlardı. İşlerini kendileri hâllediyorlardı. Onlar ekiyor, biçiyor, öğütüyor, pişiriyorlardı… Çocukları dünyaya geldi, sevindiler… Onlar büyüdü ve dediler ki; “Artık bu ağır işleri çocuklarımız yapacaklar,…
Kibir, bir hastalıktır ve bu hastalığın sebepleri de pek çoktur. Tedavi biraz zor da olsa, mutlaka yapılmalı, değilse başımıza gelecek sıkıntılara razı olmak zorunda kalacağız!.. Geçen hafta bir nebze bahsettiğimiz kibir, çok tehlikeli bir hastalıktır. Bu hastalığın sebepleri de pek çoktur. Bunların en önemlileri şunlardır: Birincisi: İlim sahibi olmak, ilim…
Kibir, Rabbimizin sevmediği günâhların başında gelir… Bizi iki cihan saadetine kavuşturmak için gönderilen Peygamberlere iman etmeyen, karşı çıkan, onlara ezâ ve cefâ çektirenlerin çoğu, kibirlendikleri için bunu yaptılar… Nemrutları, Firavunları ve Ebu Cehilleri iman nimetinden mahrum bırakan şey, kibirleriydi. Yoksa onlar da; Peygamberimizin ve söylediklerinin hak olduğunu çocuklarını tanıdıkları gibi…
Hepimizin farkında olduğu gibi; tıp ilmi baş döndürücü bir hızla gelişiyor, her gün yeni ilaçlar, yeni tedavi metodları bulunuyor. Organ nakilleri normal bir iş gibi yapılıyor, hatta kalp nakilleri, ciğer nakilleri de yapılabilmektedir… Bütün bu gelişmelere rağmen ölüme çare bulunamıyor ve dünyanın en modern hastanelerinden bile cenazeler peş peşe çıkıyor.…
Bir gün yakışıklı bir padişah aynaya bakar, vezirine şöyle der: “Ölüm olmasaydı hayat ne kadar güzel olurdu, değil mi!” Ancak, vezirin cevabı manidardır!..Kim ömrünün uzun olmasını istemez ki! Herkes “mümkün olsa da hep yaşasam” temennisinde bulunur. Hayat şartları zor olsa bile insanlar yaşamaktan memnundur.Dualarımızda da bunu hatırlarız. Birisinden bir iyilik…
Latîfe, şakalaşmak tatlıdır, güzeldir; ama belli bir ölçüde olursa. Dinleyenleri daha çok güldürebilmek ve onları kahkahaya boğmak için latîfelerdeki ölçüyü kaçırmamalıyız. Çünkü çok gülmek kalbi karartır. Hadis-i şerifte buyuruluyor ki: (Benim bildiğimi bilmiş olsaydınız, çok ağlar, az gülerdiniz.) Muhammed bin Vasi hazretleri buyurdu ki:“Cennette birini ağlayarak görsen ne kadar hayret…