Günün Menkıbesi “Müslüman, namazını kılan insan demektir” Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri devrinde zâlim bir vâli vardı. Bu zâlim, bu zâtın talebesinden Şeyh Rekin’e birini gönderip; “Bu diyârda yalnız sende zahire varmış. Gönderdiğim kişiyle bana bolca gönder” dedi. Ardından da; “Güzellikle gönder… Zorla almaya beni mecbur etme!” diye de tehdit etti! Şeyh Rekin ne yapsın?…
Günün Menkıbesi “Kıtlıkta ucuz sat, hayır duâ al!..” Seyyid Ahmed Bedevî hazretlerinin Şeyh Rekin adında çok sevdiği biri vardı ki, buğday ticâreti yapardı. Büyük velî onu çağırıp; “Ey Rekin! Bana ilham oldu ki; yakın zamanda bu diyârda büyük bir kıtlık olacak” buyurdu. Ve ekledi: “Sen şimdi bol miktarda buğday alıp biriktir. O kıtlıkta insanlara ucuza…
Günün Menkıbesi Boğanın boynuzundaki bebek! Seyyid Ahmed Bedevî hazretlerinin bir talebesi vardı ki, adı Abdül’âl idi. Bu dünyâya geldiğinde annesi onu kundakladı, sonra kucağına alarak, bağa gitmişti. Olacak bu ya; bitişik bağdan bir boğa geldi. Ve orada dolaşmaya başladı. Bebeğin yanından geçerken yavrucağın “kundak bağı”, nasıl olduysa, boğanın boynuzuna takıldı. Bebek, asılı kaldı.…
Günün Menkıbesi Süt kabındaki zehirli yılan!.. Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri; yanına gelenlere, konuşmadan önce bir kere teveccüh eder, çok câhil biri de olsa, o ‘nazar’la bütün dereceleri geçirirdi. Yâni senelerce riyâzet çekilerek kavuşulan mânevî makamlara, bir anda kavuşurdu o kimse. Ve yine o kimseyle hiçbir şey konuşmadan, “mutlak icâzetini” verir, gönderirdi.…
Günün Menkıbesi “Bu, canına mal olabilir evlat!..” Mısır evliyâsından Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri; gece gündüz Rabbini düşünür, Onun muhabbetiyle kendinden geçer ve hareket edemezdi âdeta. Böyle durumlarda gözlerini semâya, göğe diker, kırk gün veyâ daha çok kalırdı o hâlde. Gözlerinin karası, “ateş koru” gibiydi. Mübârek sîmâsında öyle bir heybet vardı ki, bakmak için…
Günün Menkıbesi “Ey Ahmed! Uyan da Rabbini an!” Mısır evliyâsından Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri, sülâle-i Resûl’den olup, kerâmetleri meşhurdur. Hem seyyiddir, hem de şerîf. Gençliğinde babasıyla Mekke’ye gitti. Beytullaha yakın bir yerde uyuyordu. Ve bir “ses” duydu. Gâipten geliyordu… “Ey Ahmed! Uyan da Rabbini an. İnsan uyumakla Allah’a yaklaşamaz” diyordu kendisine. Kalktı abdest…