Günün Menkıbesi Allah dostlarını üzenlerin cezâsı! Bâlî Efendi “rahmetullahi aleyh” hazretleri, Anadolu Evliyâsının büyüklerindendir… 1572’de İstanbul’da vefât etti. Bu zâtı bir düğün yemeğine dâvet ettiler. Kabul edip teşrîf etti. Ancak yemek sırasında birisi yüksek sesle malayani, boş şeyler konuşup üzdü bu büyük velîyi. Mübârek zât onun bu hareketinden rahatsız olmuştu… Ev…
Günün Menkıbesi “Hesâbına bir daha bakın!” Bedreddîn Serhendî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, Hindistan’da yetişen büyük velîlerdendir. 1688’de Hindistan’da vefât etti… Bu zât bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Vaktiyle bir mümin vefât eder. Mîzan’da amelleri tartılır. Günahları ağır gelir. Melekler, onu tutup, cehenneme sürüklerler. Cenâb-ı Hak, bildiği hâlde “Ey melekler! O kulumu nereye götürüyorsunuz?” diye…
Günün Menkıbesi “Kimse eli boş dönmesin!” Dede Ömer Rûşenî “rahmetullahi aleyh” evliyânın büyüklerindendir… Aydın’da doğdu. Tebriz’de vefât etti… Bir sene hacca gitti. Arafat ovasında, hacıların yalvarmalarını ve içli iniltilerini görünce, ellerini duâya açıp; “Yâ Rabbî! Bu Müslümanların haccını kabul et. Haccı kabul edilmeyen biri varsa, benim hac sevâbımı ona yaz. Kimse ‘eli boş’…
Günün Menkıbesi Hazreti Hızır’ı görmek için… Baba Nîmetullah Nahçıvânî “rahmetullahi aleyh”, Osmânlılar zamânında yetişen velîlerdendir. 1514’te Konya’nın Akşehir kasabasında vefât etti. Bir gün biri geldi. Arz etti bu zâta: “Hocam! Size bir şey sorabilir miyim?” “Buyur kardeşim, sor.” “Hocam! Ben, Hızır aleyhisselâmla görüşmeyi çok istiyorum, ne yapmam lâzım acabâ?” Buyurdu ki: “Üç…
Günün Menkıbesi “Mümin kardeşlerine ikrâm et!” Dede Halîfe “rahmetullahi aleyh”, Osmânlı âlim ve evliyâsının meşhurlarındandır. Amasya’da yaşadı. İznik’te vefât etti… Bu zât birkaç talebesiyle seyahate çıktı bir gün. Az sonra suları bitti. Ancak hem içmek için lâzımdı su, hem de abdest için… Talebeler etrâfa dağılıp su aradılar. Ancak bulamayıp geri döndüler. Namaz vakti de…
Günün Menkıbesi “Ne nâzik el yanmasa bâri!” Bir gün Halîfe Hârun Reşid, Ebû Yûsüf hazretlerine (rahmetullahi aleyh) “Beni, Dâvud’a götür. Öğüt nasîhat isteyip duâsını alayım” dedi. Evine vardılar. Müsâfeha ettiler. Hazret-i Dâvud, Halîfenin elini tutunca “Ne nâzik el, cehennemde yanmasa bâri” buyurdu. Halife duygulandı! Ve nasîhat istedi. O zaman; “Ey Halîfe! Allah’ın kullarına zulmetme…