Günün Menkıbesi “Allah’ın kullarına iyilik et!” Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri, Horasan evliyâlarından olup, Basra’da vefât etmiştir. Her duâsı kabul olan bir zâttı. Hangi hastaya duâ etse, o kimseler, şifâ bulurdu. Kendinin de bâzı hastalıkları vardı. Ama bunlar için bir şey yapmazdı. Bir gün sevdikleri; “Efendim, hastalar duânızla biiznillah şifâ buluyor. Siz de…
Günün Menkıbesi İnsanları sevindirmek… Bir gün Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretlerine; “En büyük mutluluk nedir? diye sordular. Cevâbında; “İnsanları sevindirmektir, ama bir şartla” buyurdu. “O şart nedir efendim?” dediklerinde; “Unutacaksınız, karşılık beklerseniz, o ticâret olur ki, hiç kıymeti olmaz” buyurdu. ● ● ● Bir gün de bu zâta; “İyi insan nasıl olur efendim?” diye sordular. Cevâbında; “İyi…
Günün Menkıbesi “Haydin cenâze namazına!” Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri, Horasan evliyâlarındandır. Abdullah bin Mübârek hazretleri; Sehl-i Tüsterî’ye gençliğinde ders okutuyordu. Kalbine feyiz veriyordu. Sehl, bir gün geldi ve; “Hocam! Bundan sonra sizin dersinize gelmeyeceğim” dedi. Hocası sordu: “Niçin yavrum?” “Çünkü sizin câriyeleriniz, çok terbiyesiz. Dün sizin dama çıkmışlar, oradan bana ‘Benim Sehl’im…
Günün Menkıbesi “Rabbinden iste!..” Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri, Horasan evliyâlarındandır. Bir gün bu zâta biri gelip; “Efendim, ben köseyim, duâ edin de sakalım çıksın” dedi. Büyük zât cevâben; “Elini yüzüne sür!” buyurdu. Adam sürünce şaşıp kaldı. Zîra bir tutam sakal geldi eline. Hem de gür olanından. “Nasıl olur?” demeyin. Allah, her…
Günün Menkıbesi Gayrimüslim idi, ama… Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri, bir gün talebeleriyle bir yere giderlerken bir “gayrimüslim” kişiye rastladılar yolda. Büyük veli, onu gençlere gösterip; “Şu kimse, ileride Müslüman olabilir” buyurdu. Ve devam ettiler yollarına. Aradan uzun yıllar geçti… Hattâ Sehl-i Tüsterî hazretleri göç etti bu dünyadan. Talebesinden biri, bu velinin…
Günün Menkıbesi Yılandan bile kaçmıyordu Bir gün Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretlerinin ziyaretine, sevdiği bir kimse geldi. Tam içeri adım atmıştı ki, girmeyip birden geri kaçtı. Zira odanın ortasında koca bir “yılan” vardı. O geri giderken Hazret-i Sehl sordu: “Niçin girmiyorsun?” “Yılan!” dedi adamcağız. “Ben böyle büyük ve korkunç yılan görmedim ömrümde!”…