Günün Menkıbesi Nehre atılan kitap!.. Hakîm-i Tirmizî hazretlerinin tasavvufla ilgili bir kitabı vardı ki, çok önemli ilimlerle doluydu. Onu bir talebesine verip; “Git, bunu Ceyhun Nehri’ne at da gel!” diye emretti. Talebe, “peki” dedi. Ve onu alıp nehre vardı. Ama atmaya kıyamadı. Döndüğünde sordu hocası: “Kitâbı attın mı evlâdım?” “Attım hocam.” “Peki, ne…
Günün Menkıbesi “Günah ateştir” ne demek? Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretlerinin zamânında âbid ve zâhid biri vardı ki, inanmazdı bu zâtın büyüklüğüne. Aleyhinde konuşurdu. Tâ ki, Resûlullah Efendimiz o kimseyi îkaz edene kadar. Şöyle ki; Bir gece Efendimiz bu kişinin rüyâsına girerek; “Tirmizî’nin kıymetini bil! Ebedî saâdete kavuşmak istiyorsan, onun hizmetine…
Günün Menkıbesi Herkese şefkat gösterirdi… Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretleri, büyük hadîs imâmıdır. Tasavvufta da yüksekti derecesi. Tevâzu sâhibiydi… Kaçardı dünyâdan. Herkese karşı çok şefkatliydi. Hattâ hayvanlara bile… Ev olarak küçük bir kulübesi vardı ki, kapısı bile yoktu bu yerin. Bir perde asılıydı kapı yerinde. Bir sene hac için terk etti kulübeyi. O ayrılınca…
Günün Menkıbesi Anneye hizmetin mükâfatı Hakîm-i Tirmizî hazretleri, büyük hadîs imâmıdır. Gençliğinde kalbi “ilim öğrenmek” için yanıyor, buna kavuşmanın yollarını arıyordu. İki de arkadaşı vardı. Bir gün üçü uzun uzun konuştuktan sonra “Dînî ilimleri öğrenmek için sefere çıkmalıyız” diye karar verdiler. Hakîm, koşarak geldi annesine: “Anneciğim! Biz sefere çıkıyoruz.” “Ne seferi oğlum?” “İlim…
Günün Menkıbesi Kimseye kızmayan zat… Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretleri, Allah dostu bir velîdir. Kimseye kızmazdı… Her sıkıntıda, kendinde arardı kusûru. Nitekim bir gün, en “yeni elbisesini” giyip çıkar evden. Cumâ namazına gidecektir. Birkaç talebesi de vardır yanında. Az sonra bir sokağa girerler. O sokakta kötü huylu bir “kadın” vardır. Şirret…
Günün Menkıbesi Pişmanlık ateşiyle yanmak!.. Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretleri, Allah’tan çok korkar, kaçardı her günahtan. Şöyle ki; Hakîm, henüz gençtir. Güzel ve yakışıklıdır. Bir kadın, gönlünü ona kaptırır. Devamlı peşinde dolaşır… Bir gün onu yalnız görür. Ve usulca yaklaşıp; “Merhabâ!” der. O bakar ki, genç ve güzel bir kadın. Cilveler…