Günün Menkıbesi Sevgi kimden gelir? Evliyânın büyüklerinden Alaaddîn-i Attâr hazretleri anlatıyor: Hocam Behâeddîn-i Buhârî, beni talebeliğe kabul edince; onu o kadar sevdim ve öyle bağlandım ki, bir an bile ayrılmak istemiyordum yanından. Zîra onun yanında geçirdiğim az bir zaman, onsuz geçen yıllardan daha kıymetliydi benim için. Birine bir teveccüh etseydi, tasavvufun en yüksek…
Günün Menkıbesi “Evlenmek için dünyâlık şart değil ki!..” Alaaddîn-i Attâr hazretlerinin babası, çok “zengin” biriydi Buhâra’da. Öldüğünde çok mal ve para bırakmıştı. Ama Alaaddîn, hiçbir şey almadı o mallardan. Gidip Behâeddîn-i Buhârî hazretlerine talebe oldu. Ne yorganı vardı odacığında, ne de yatağı. O, bütün dikkatini derslerine vermişti. Hocası, onun kalbindeki cevheri gördü. Ve hanımına; “Kızımız büluğa…
Günün Menkıbesi “Hocamız, onu bizden çok seviyor!..” Büyük velî Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, talebesi içinden en fazla Alâeddîn-i Attâr‘ı seviyordu. Diğerleri bunu merak ediyor “Hocamız, onu niçin bizden çok seviyor?” diyorlardı içlerinden. Bir gün hep birlikte bir nehir kenarına gittiler. Büyük velî sohbete başladı. Bir ara Alâeddîn’e dönüp; “Alaaddîn kalk!” diye seslendi. O, bu emirle fırlayıp…
Günün Menkıbesi Büyüklere ‘peki’ demek… Buhara’da yetişen Alâüddîn-i Attâr hazretleri, büyük bir velîydi. 1400 senesinde Buhârâ’nın Cağanyân nâhiyesinde vefât etti. Çok zengin, soylu bir aileye sâhipti. Gençken Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin huzûruna edeple girerek “Efendim, beni de talebeliğe kabul eder misiniz!” diye ricâ etti. O mübarek zat da buyurdu ki: “Kabul ederiz, ama…
Günün Menkıbesi “Bunu ancak bir avuç toprak doyurur!” Hâce Nizâmeddîn hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Fakîr bir adam oltayla balık tutarken pâdişah bunu görüp; “Oltana ilk takılan şey ne olursa, sana onun ağırlığınca altın vereceğim” dedi. Oltaya bir şey takıldı. Ortası delik bir kemik. Hükümdâr; “Şansın bu kadarmış” dedi. Ve o garibi alıp saraya…
Günün Menkıbesi Paha biçilemeyen eski ayakkabı! Çok fakîr biri, Hâce Nizâmeddîn hazretlerinin cömertliğini duyup huzûruna geldi bir gün. Ve arz etti hâlini. Ancak bu velînin, o an için, bir çift eski ayakkabıdan başka yoktu bir dünyâlığı. O “eski ayakkabı”yı verdi ona. Ama az buldu fakîr bu ihsânı. Kendi kendine; “Böyle cömert kimseden,…