Günün Menkıbesi Evliyâya sû-i zan etmek!.. Irak’ta yetişen evliyâdan Bekâ bin Bâtû hazretleri devrinde üç âlim, bu zâtın ziyâretine geldiler bir akşam. Oturup sohbet ettiler. Derken yatsı ezanı okundu. Ve namaza kalktılar… Bekâ hazretleri imâm oldu. Bu üç âlim, kıraatini beğenmediler bu zâtın. Hattâ “okuması tecvîde uygun değil” dediler içlerinden. “Bu…
Günün Menkıbesi “Sustur şu âsileri!” Bekâ bin Bâtû hazretleri, Irak’ta yetişen evliyâdandır. Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, bu zâtı çok sever ve methederdi kendisini. Bu zât bir gün sâhilde dinleniyordu. O esnâda uzaktan bir gemiyi gördü. Ancak gemidekilerden bâzısı içki içip ve nâra atarak rahatsız ediyorlardı diğer yolcuları. Bekâ bin Bâtû hazretleri, bunu…
Günün Menkıbesi “Bize ne oldu böyle?” Behâeddîn-i Buhârî hazretlerini çok seven talebeler, bir evde toplandılar. Gâye, sohbet etmekti. Ve ondan bahsetmekti. Çünkü onu çok seviyor; “âah, şimdi hocamız da olsaydı, mübârek ağzından nice hikmetler dökülürdü” diyorlardı. Ev sâhibi sütlaç yaptı. Getirip ortaya koydu. Ve; “Haydi buyurun, hep birlikte yiyelim” dedi. Gelip oturdular. Fakat o da…
Günün Menkıbesi Sevgi ve samîmiyet bitti!.. Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin talebesinden Mevlânâ Ârif şöyle anlatıyor: Bir kış günü, hocamla birlikte bir yere gidiyorduk. Hava pek soğuk değildi. Biraz yol gidince birden sertleşti hava. Sonra “kar fırtınası”na dönüştü. Öyle ki; Göz gözü görmüyordu. Soğuk ve kar, kasıp kavuruyordu her yeri. Buna rağmen ayakkabı bile yoktu…
Günün Menkıbesi “Benim duâmdan ne olur ki!..” Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin Seyyid Burhâneddîn adında bir talebesi vardı ki, çok severdi bu büyük zâtı. O anlatıyor: Bir gün, hocamın bağda olduğu bir saatte, kendilerine balık götürüp hediye ettim. Kabul buyurdu hediyemi. Ateş yakıp pişirmek istedik. Ve başladık hazırlığa. Ancak hava karardı birden. Üstelik de yağmur bulutları belirdi…
Günün Menkıbesi “Hocamın himmeti olmasa…” Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi anlatıyor: Bir gün hocamı ziyâret maksadıyla evden çıktım. Yolumun üzerinde bir ırmak vardı. Ve her zaman köprüden geçip giderdim hocamın evine. Yine öyle yapacaktım. Ama köprü uzak geldi. Kendi kendime; “Suyun üstünden yürüyerek gideyim” dedim. Büyük bir cesâretle ve Allah’a güvenerek ırmağın…