Günün Menkıbesi “Hüseyin, atla şu suya!” Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, bir gün bâzı talebeleriyle yolculuğa çıkmışlardı. Yolda bir ırmak vardı. Çok da yorulmuşlardı. Dinlenmek için oturdular Su, şarıltılı ve heybetli akıyordu! Görünüşe bakılırsa derindi de. Büyük velî, Emîr Hüseyin adındaki talebesine bakıp; “Hüseyin! Kalk, şu ırmağa atla!” diye seslendi. Emîr Hüseyin; “Başüstüne”…
Günün Menkıbesi “Burada hiç uyunur mu evlat!..” Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, talebesinden birini bir yere göndermişti. Talebe, işini hâlledip geri dönerken bir ağaç gölgesinde dinlendi biraz. Fakat çok yorgundu. Uyuyakaldı oracıkta. Derin bir uykuya dalmıştı ki, rüyâsında hocasını gördü. Mübârek, hiddetle; “Oğlum! Hiç burada uyunur mu? Hemen kalk, terk et burayı. Burası…
Günün Menkıbesi “Sizi incittim, çok pişmânım efendim” Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerine, bir gün birisi hakâret etmişti. Mübârek zât sustu. Karşılık vermedi. Aradan bir müddet geçti… Adam birden hastalandı. Ve “ölüm” hâline geldi. Hatâsını anlayıp pişmân oldu yaptığına ve affetmesi için haber gönderdi bu velîye. Mübârek, acıdı yine. Ziyâretine gidip; “Nasılsın?” diye sordu.…
Günün Menkıbesi “Yediğin lokmalara dikkat et!” Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi bir gün bu zâta gelerek; “Efendim, namazlarımdan hiç zevk alamıyorum, tasavvuf hâllerim de iyi değil, bana ne tavsiye edersiniz?” diye sordu. Büyük velî; “Yediğin lokmalara dikkat et” buyurdu. Talebe yediklerini araştırdı… Helâldi hepsi de. Tekrar gelerek; “Efendim araştırdım, yemeklerimiz helâl…
Günün Menkıbesi Öfkeyle pişirilen yemek!.. Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin, Melik Hüseyin adında bir sevdiği, bu zâtı evine yemeğe dâvet etti. Büyük velî teşrîf etti… Yanında biri de vardı. Sofra geldi, yemekler kondu. Fakat mübârek zât yemiyordu. Ev sâhibi merak etti… Ve hattâ çok üzüldü! “Acabâ bir hatâ mı işledim?”…
Günün Menkıbesi Öfkeyle pişirilen yemek!.. Büyük velî teşrîf etti… Yanında biri de vardı. Sofra geldi, yemekler kondu. Fakat mübârek zât yemiyordu. Ev sâhibi merak etti… Ve hattâ çok üzüldü! “Acabâ bir hatâ mı işledim?” diyordu içinden… En nihâyet; “Efendim, yemeklerimiz, şahsî malımdan olup helâl ve tayyiptir. Tek kuruş haram…