Günün Menkıbesi Genç tüccar… Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin kabr-i şerîfi Buhâra’nın kasr-ı ârifan köyündedir. Bir sohbetinde şunu anlattı: Bir gün Kâbe’nin yanında oturuyordum. Ak sakallı, ihtiyar bir kişiyi gördüm. Kâbe örtüsüne sarılmış ağlıyor ve “Yâ Rabbî! Yâ İlâhî!..” diye yalvarıp gözlerinden kanlı yaşlar akıtıyordu. Kalbine bir nazar ettim. Dünyâ işiyle meşguldü. Malını, parasını hesap…
Günün Menkıbesi Tüccar talebe… Evliyânın büyüklerindenin Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi anlatıyor: Ben hocamı henüz tanımazken bir sandığın içinde yüz altın saklıyor, ve “bununla ticâret yapayım” diye düşünüyordum. Başladım ticârete. Hazır elbise aldım. Ve köy köy gezip satmaya başladım. O köylerin birinde bulunurken, “bu köye bir evliyâ zât gelmiş” diye işittim birinden. Çok sevindim. Zîra…
Günün Menkıbesi Niyet hâlis olunca… Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri bir dostunun evinde sohbet ediyordu. Ordakilere; “Şu anda bir kişi, Tirmiz’den yola çıktı… Maksadı, ‘kâmil bir rehber’ bulmaktır. O, bu yola hâlis niyetle çıktığı için yakında maksûduna kavuşur” buyurdu. Birbirimize baktık. Hiçbir şey anlamadık. Sohbet devam ediyordu ki, kapı önünde bir atlı gelip, âniden…
Günün Menkıbesi Rüyâ ve hakîkat… Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi anlatıyor: Bir gece Resûlullah’ı gördüm rüyâda. Çok sevinip; “Yâ Resûlallah! Çoktandır sizi görmemiştim” diye arz ettim. Yanında olan zâtı gösterip; “Beni göremezsen, bu zâtı gör” buyurdu. O anda uyandım. Çok duygulandım. O zâtın sûretini, şeklini zihnimde canlandırıp unutmamak için bir kitap kapağının…
Günün Menkıbesi Şeytan niçin sevinmiş? Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine; Sâlihlerden biri vardı. Bu zât şeytanı görüp; “Senin gibi mel’un olmak istiyorum, ne yapayım?” diye sordu. Şeytan sevinip; “Benim gibi olmak istersen namaza önem verme ve doğru yalan, her şeye yemîn et” dedi. O kişi bunu duydu. Ve…
Günün Menkıbesi “Bostanı niçin sulamıyorsun?” Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi şöyle anlatıyor: Kasr-ı ârifan’da, bir bostanım vardı. Orada sebze meyve yetiştiriyordum… Derken sulama zamânı geldi. Ama bir damla su yoktu nehirde. “Ne yapacağım?” diye düşünüyordum ki, hocam teşrîf etti… Etrâfa şöyle bir bakıp sordu: “Sulama vakti gelmedi mi?” “Geldi efendim.” “Peki, niçin…