Günün Menkıbesi Konya’da dünyâya gelen Seyyid Ebül Vefâ hazretlerinin kabr-i şerîfi İstanbul’un Vefâ semtindedir. Büyük evliyâdandır. “Tâc-ül ârifîn” denilir. Babası da o zamânın velîlerindendi. Ölüm hastası idi. Hanımını çağırıp; “Ey hanım! Öyle zannediyorum ki, vefâtım yakınlaştı, benden sonra bir çocuk dünyâya getirirsin. Bu çocuk büyüyünce büyük evliyâ olur… Doğmadan önce kerâmetleri görülür.…
Günün Menkıbesi Bağdat evliyâsından Ebû Bekr-i Şiblî hazretlerinin huzûruna bir gün bir kimse geldi. Ve arz etti ki: “Efendim sıkıntıdayım. “Hayrola nedir sıkıntın?” “Geçim derdine düştüm. Zîra aile efrâdımız kalabalık, ne yapacağımı şaşırmış hâldeyim” dedi. Buyurdu ki: “Çâresi kolay.” Adam sevindi; “Nasıl kolay efendim?” “Şöyle ki; Evine döndüğünde dikkat et, aile efrâdının…
Günün Menkıbesi Bağdat evliyâsından Ebû Bekr-i Şiblî hazretleri, nefsinin bir tek arzusunu yapmaz, “yaşayan ölü” gibi bulunurdu bu hayatta. Bir gün yeni elbise giydi. Ve evden çıktı. Birazcık dolaştı. İnsanlara baktı. Gördü ki; kimin üstünde “kıymetli elbise” varsa herkes onlara kıymet veriyor, eski elbiseli olanları adamdan saymıyorlar. Bu hâle çok üzüldü! Oradan…
Günün Menkıbesi Bağdat evliyâsından Ebû Bekr-i Şiblî hazretlerinin kabr-i şerîfi Bağdat’tadır. Bir gün sevdiklerine; “Dört yüz hocadan ders okudum. Onlardan, dört bin hadîs-i şerîf öğrendim, bunların arasından bir tânesini seçip ona uydum” buyurdu. Merak ettiler; Ve sordular: “O, hangi hadîs-i şerîf efendim?” Buyurdu ki: Bu hadîs-i şerîfte dört nasîhat var. Nasîhatin birincisi; “Bu…
Günün Menkıbesi Bağdat evliyâsından Ebû Bekr-i Şiblî hazretleri, gençliğinde bir üstâd ararken Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini bulup girdi hizmetine. Aradığını bulmuştu. Üstâdı da aradığına kavuşmuştu. Nitekim Ebû Bekr-i Şiblî’yi gördü. Ondaki kabiliyeti sezdi. Ve ilk vazîfeyi verdi. “Git, çıra sat!” O da cân-ü gönülden; “Başüstüne efendim” dedi. Bir sene müddetle çıra sattı. Sonra üstâdına gelip;…
Günün Menkıbesi Bağdat evliyâsından Ebû Bekr-i Şiblî hazretleri, bu yola girmeden önce, çok çalışkan ve âdil bir vâliydi bir şehirde. Ahâli çok seviyordu onu. Zamânın Sultânı, vazîfesinde gösterdiği başarı sebebiyle kendisine bir “elbise” vermişti mükâfat olarak. Bunu, özel günlerde giyer, titizlik gösterirdi kirlenmemesi için. Ancak bir gün geldi. Kirletti bu elbiseyi. Buna…