Günün Menkıbesi Saîd bin Cübeyr hazretleri, Kûfe’de yetişen müctehid imâmlardan olup, kabr-i şerîfi Vâsıt şehrindedir. Meşhur Haccac; “Saîd bin Cübeyr’i acele bulup bana getirin!” diye emretti. Maksadı, öldürmekti! Adamları aramaya çıktılar. Onu secdede buldular. Ve emri bildirdiler. Cevâben “peki” dedi. Sonra yola koyuldular. Nihâyet akşam oldu. Geceyi bir kilisede geçirmek istediklerinde; “Siz…
Günün Menkıbesi Hindistan evliyâsından Nizâmeddîn Evliyâ hazretleri zamânında Nasîrüddîn-i Mahmud” adında biri vardı ki, küçük yaşta kaybetmişti babasını. Annesi ilgilendi onun yetişmesiyle. Derken Nizâmeddîn Evliyâ’yı gördü. Ve açıldı kalp gözü. Zîra o, tek bir “nazar” etmişti. Hem acıyarak. Ve bir kerecik. İşte ne olduysa o anda oldu. O nazarla kiri pası…
Günün Menkıbesi Evliyânın büyüklerinden olan ve İstanbul’da medfun bulunan Mehmed Emîn Tokâdî hazretleri, bir gün sevdiklerine şunu anlattı: Mahşer günü birtakım insanlar Arş’ın altında gölgelenirler. Onlar için azap korkusu yoktur. Diğer ümmetler onları görünce meleklere sorarlar: “Bunlar peygamber midir?” “Hayır.” “‘Evliyâ mıdır?’’ “Hayır.’’ ‘‘Peki, kimdir bunlar?’’ “Onlar ne peygamberdir, ne de…
Günün Menkıbesi 7 Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Bir gün talebeyle sohbet ediyordu ki, bir “ihtiyar” geldi huzûruna. Ancak bozuk birisiydi. İnanmıyordu bu zâta. Talebe arasına geldi. Bu velîyi kastederek; “Bu hocanın hâlleri rahmânî mi, yoksa şeytânî midir?” deyiverdi. Gençler bunu duydular. Müteessir oldular. Büyük velî de üzülmüştü! Hiddetle ona döndü.…
Günün Menkıbesi Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, zaman zaman talebelerine ve bir kısım insanlara bâzı müjdeler verirdi. Buyurduğu şeyler de, aynen gerçekleşirdi. Ancak bâzıları vardı. İnanmazdı bu velîye. Yalanlarlardı bu büyük zâtı. Bir gün bir “müjde” verdi yine. Bâzıları yine inanmadılar. Ve kendisine; “Bu söylediğin şey imkânsız” dediler. Büyük velî üzüldü!…
Günün Menkıbesi Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, bir gün bâzı talebeleriyle yolculuğa çıktılar. Bir miktar gittiler. Yorulup acıktılar. Ama çok yolları vardı daha. Yanlarında yiyecek de kalmamıştı. Ayrıca etrâfta bir ev de yoktu misâfir olmak için. Hiç tâkatleri kalmadı. Güçlükle yürüyorlardı. Bu iş nereye varacaktı? Talebeler; “Acabâ hocamız bu hususta ne düşünüyor?”…